[zaloguj się]

OBDARZENIE (8) sb n

o, a oraz pierwsze e jasne; końcowe e z tekstu oznaczającego é niekonsekwentnie.

Fleksja
sg pl
N obdarzeni(e)
G obdarzeniå
A obdarzeni(e) obdarzeniå
I obdarzeni(e)m, obdarzenim

sg N obdarzeni(e) (1).G obdarzeniå (3).A obdarzeni(e) (1).I obdarzeni(e)m (2), [obdarzenim].pl A obdarzeniå (1).

stp notuje, Cn, Linde brak.

Rzeczownik odobdarzyć (8):
1. Dar, to, co ktoś otrzymał lub ofiarował jako dar (5):
Zwrot: »obdarzenie dać« (1): Potym Hetman náſz każdemu znas Rycerſkiemu cżłowieku ſwoie obdárzenie dał/ według záchowania á męſtwa okazáłego BielKron 460v.
Szereg: »obdarzenia albo aparaty« (1): Borboniuſzowe wſzyćki dobrá pobrano obdárzenia álbo ápáraty kazał wyrzućić w Luteciey/ áby iego pámięć namnieyſza niezoſtáłá BielKron 205.
W przen (o darach boskich) (3): Nierowność cżyniłá [...] zacność darow od miłego Bogá vżycżona. Wſzákże przedſię ći zacnoſcią dárow obdárzeni/ nie gárdzili mniey obdárzonemi: á ći też nie zaźrzeli im obdárzenia onego. RejPosRozpr c3; ArtKanc Cv.

obdarzenie czego (1): Y rácż nas z twemi świętymi chwały wiecżney obdárzeniem opátrzyć. LatHar 574.

[Wyrażenie: »osobliwe obdarzenie«: ktora [dziewica Maryja] oſobliwym obdárzenim boſkim nie wymownie wſzytkij przewyſza JanKoszŻyw C3v.]
2. Danie lub otrzymanie daru; condonatio Mącz (3): Condonatio, Obdárzenie też Odpuſzczenie. Mącz 94d.
[Zwrot: »uczynić obdarzenie«: A wy, mili panowie i panie, Nam raczcie uczynić łaskawe obdarzenie. DramStp I 228.]
Wyrażenia: »godzien obdarzenia« (2): to coś dziáłáłá/ By w tym práwy vmyſł miáłá: Godnáby nie tylko puſzcżenia/ Ale też y obdárzenia. BierEz N4; RejPos A4.

[»łaskawe obdarzenie«: DramStp I 228 cf »uczynić obdarzenie«.]

»upominki [I pl] obdarzenie« (1): A iż cżyniſz doſyć w thych ſpráwach Rycerſkiey á Krześćiáńſkiey powinnośći ſwoiey [...] iuż niewiem iákim tythułem godzyenbyś przezwánia/ y dziwnemi á rozmáithemi kleynothy á vpominki obdárzenia. RejPos A4.

Synonimy: 1. dar, darowanie, obdarowanie, upominek; 2. danie, darowanie.

Cf OBDARZYĆ

LW