[zaloguj się]
[pdf]

OBDAROWAĆ (21) vb pf i impf

pf (20), impf (1) Calep 680a (1 sg praes).

Wszystkie samogłoski jasne (w tym w pierwszym a 1 r. błędne znakowanie).

Fleksja
inf obdarować
praet
sg pl
2 m -ś obdarowåł m pers
3 m obdarowåł m pers obdarowali
plusq
sg
3 m był obdarowåł

inf obdarować (9). ◊ fut 1 sg obdaruję (1). ◊ fut 3 pl obdarują (1). ◊ praet 2 sg m -ś obdarowåł (1). ◊ 3 sg m obdarowåł (6). ◊ 3 pl m pers obdarowali (1). ◊ plusq 3 sg m był obdarowåł (1). ◊ part praet act obdarowåwszy (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI w.

Dać komu coś jako dar (o darach wielkiej wartości ofiarowanych przez wyższego w hierarchii dawcę); munerare Calep [w tym: kogo, co (19)] (21): Munero – Podarek czinię, obdaruię. Calep 680a.
Szereg: »uczcić i obdarować« (1): Krol vczćiwſzy y obdárowawſzy inne Dworzány ſwe wedle godnośći: temu iednemu zá dźielność iego kazał mu dáć máku korzeć. OrzRozm Rv.
a. O Bogu dawcy darów nadprzyrodzonych (14): SMiłuy ſię nád námi Pánie Iezu Kryſte. KToryś z martwych wſtał/ á ſwe wierne obdárował ArtKanc G8v.

obdarować czym (12): Prorocy ſą/ ktore Pan Bog oſobliwym nádchnienim/ y wykłádánim piſmá ſwiętego/ obdárowáć ratzył KrowObr 4, 2v, 176, 224v; RejPos 295; wzdychay proſząc Páná: áby ſwym błogoſláwieńſtwem wiecznym raczył thobie błogoſłáwić/ y wiecznym żywotem zá tym błogoſłáwieńſtwem obdárowáć BiałKat 231; Myć ſię tobie oddawamy, rácż nas ſam ſpráwowáć/ prawdźiwym pokutowániem rácż nas obdárowáć ArtKanc L9v, T17v. Cf »darem obdarować«.

W charakterystycznych połączeniach: obdarować chwałą, czystością, duchem św., natchnieniem, pociechą, polutowaniem, przywilejmi, wykładaniem pisma, wiecznym żywotem.

Zwroty: »darem obdarować« (4): KrowObr 148; Sliſzelichmy [...] iáko hoynemi dáry á vpominki/ w nieomylnych obietnicach ſwoich/ racży obdárowáć á páſowáć tho wierne Rycerſtwo ſwoie RejPos 263v, A3; ArtKanc K11v.

»hojnie obdarować« (1): chocia ie [sprawce a przełożone Kościoła] Pan przełożyć á hoynie obdárowáć racżył/ áby ſiedzyeć mogli v tych ſtołow ſwych RejPos 318.

Szereg: »opatrzyć a obdarować« (1): iákiemi cie Pan Bog ieſzcże z młodości twey Krolewſkiey vpominki á dáry/ opátrzyć á obdárować racżył. RejPos A3.
b. Nadać, przydzielić [czym] (5): Aſz potym tzwarty Honoryus Papieſz daley niſſli po ſtu lat obdárował/ ie białłemi kápicami/ y názwał Heremitámi. KrowObr 135; A ponim záſię innych ſiedm Papieżow tę Regułę przywileymi obdárowali/ vtwierdzili/ y poſwięćili. KrowObr 136; Ktore ſwięto tzwarty Syxtus Papieſz/ rozmáitymi y wielkimi odpuſty obdárował KrowObr 164, 7, 150.

W charakterystycznych połączeniach: obdarować odpusty, patrony, przezwiskiem, przywilejmi.

Synonimy: dać, ofiarować; b. nadać.

Formacje współrdzenne cf DAROWAĆ.

Cf OBDAROWANIE, OBDAROWANY

LW