[zaloguj się]
[pdf]

OBIECOWANIE (10) sb n

Oba o, pierwsze e oraz a jasne; końcowe e z tekstów nie oznaczających -é.

Fleksja
sg pl
N obiecowani(e)
D obiecowaniu
A obiecowani(e) obiecowaniå
I obiecowani(e)m, obiecowanim

sg N obiecowani(e) (3). ◊ D obiecowaniu (1). ◊ A obiecowani(e) (1). ◊ I obiecowani(e)m (3), obiecowanim (1); -(e)m : -im BielKron (1:1). ◊ pl A obiecowaniå (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w. (z Cn) s.v. obietnica.

Przyrzeczenie, zobowiązanie, słowna gwarancja; pollicitatio Mącz; consponsio, promissio, promissum, receptus, sponsio, sponsum, stipulatio, vadimonium Cn (10): OpecŻyw 99v; Powſthawſſy thedy Kxiążętá pokoleń/ [...] ktore wzbudził Pan áby ſſli y budowáli dom páńſki/ ktory ieſt w Ieruzálem: A ći co byli około nich/ zákłádáli ie wſſytkim/ iáko złotem/ srebrem/ y dobytki/ y obiecowániem mnogim [et votis compluribus multi] Leop 3.Esdr 2/9; Mącz 308c; CzechEp 300.

obiecowanie czego (3): BielKron 244; Boby dáremne było tey rzecży obiecowánie/ ktora iuż byłá w ſkutku. CzechRozm 44v; WujNT 31.

obiecowanie czyje [pron] (2): Iezu ktoris twogim ſlodklem [!] obieczowaniem złoſliwego ſlugi y zdrayce od takowego towarzyſtwa nieoddalił. S. TarDuch B8v; BielKron 108.

W połączeniach szeregowych (2): niewierność okrutnego Amurathá zniewoliła wiele krześćiáńſtwá/ [...] nie mocą ábo ſzáblą/ ábo iákim rycerſkim obycżáiem/ iedno zdradą przewrotnośćią/ obiecowánim dárow/ przyſięgámi/ y innemi fáłſzywemi á chytremi kuſy. BielKron 244; WujNT 31.

Wyrażenie: »okłamane obiecowanie« (1): A gdyſmy ſie s tey niewoley pocżęli wyłámowáć/ wneteſcie nas ſwoim okłámánym obiecowániem zdzyáłáli BielKron 108.
a. Ślubowanie (1):
Wyrażenie: »niemądre a niewierne obiecowanie« (1): Slubiłeśli co Pánu Bogu/ nie przedłużay ſpełnić/ bo ſie mu nie podoba niemądre á niewierne obiecowánie. BielKron 80.

Synonimy: przyrzekanie, przysięga; a. ślubowanie.

Cf OBIECOWAĆ

DJ