« Poprzednie hasło: 2. OBLEC | Następne hasło: [OBLECENIE] » |
OBLEC SIĘ (102) vb pf
sie (60), się (42).
o jasne. ◊ W inf e jasne. ◊ W formach sg m praet i con oraz w part drugie o pochylone; e z tekstów nie oznaczających é. ◊ W pozostałych formach e oraz drugie o jasne.
inf | oblec się |
---|
praet | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
1 | m | m pers | -śmy się oblekli | |
2 | m | m pers | oblekliście się | |
3 | m | oblókł się, obl(e)kł się, obligł się | m pers | oblekli się |
f | oblokła się | m an |
plusq | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | był się obl(o)kł |
imperativus | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
1 | obl(e)czmy się | |||
2 | oblecz się | obleczcie się | ||
3 | niech się obloką |
conditionalis | ||||
---|---|---|---|---|
sg | pl | |||
2 | m | byś się oblókł | m pers | |
3 | m | by się oblókł, by się obl(e)kł | m pers | by się oblekli |
f | by się oblekła | m an |
inf oblec się (11); -e- (4), -(e)- (7). ◊ fut 1 sg oblekę się (1). ◊ 2 sg obleczesz się (4). ◊ 3 sg oblecze się (5). ◊ 3 pl obloką się (2). ◊ praet 3 sg m oblókł się (13), obl(e)kł się (2) HistRzym, [obligł się]; -ó- (1), -(o)- (12). f oblokła się (4). ◊ 1 pl m pers -śmy się oblekli (1). ◊ 2 pl m pers oblekliście się (1). ◊ 3 pl m pers oblekli się (5). ◊ plusq 3 sg m był się obl(o)kł (1). ◊ imp 2 sg oblecz się (13). ◊ 1 pl obl(e)czmy się (4). ◊ 2 pl obleczcie się (4). ◊ 3 pl niech się obloką (4). ◊ con 2 sg m byś się oblókł (2); -ó- (1), -(o)- (1). ◊ 3 sg m by się oblókł (4), by się obl(e)kł (1) GórnDworz; -ó- (1), -(o)- (3). f by się oblekła (1). ◊ 3 pl m pers by się oblekli (1). ◊ part praet act oblókszy się (12), oblókwszy się (3), obl(e)kszy się (3); oblókszy się LubPs, Leop, BibRadz (2), BielKron (4), BudBib, Oczko; oblókwszy się KrowObr, PudłFr; obl(e)kszy się HistRzym (3); oblókszy się : oblókwszy się WujNT (2:1); ~ -ó- (2), -(o)- (13).
Sł stp, Cn brak, Linde XVI – XVII w.
- Ubrać się
(102)
- Przen
(39)
- a) Stać się kimś lub jakimś (cecha lub stan sprecyzowany dopełnieniem) (33)
- b) Przyjąć (5)
- c) Pokryć się (1)
- Przen
(39)
W charakterystycznych połączeniach: oblec się w bisior czysty, w białe kapice, w koszulę, w ubior królewski, w zbroję.
W przeciwstawieniach: »rozedrzeć szaty a. odzienie (6), złożyć ubiór (a. odzienie) (2), zrzucić szatę (a. pawłokę) (2), zwlec wor (2) ... oblec się [w co]« (12): A gdy wnidą kápłani/ nie wynidą z ſwiątnic do ſieni zewnętrzney: á tam złożą vbiory ſwoie/ w kthorych poſluguią/ bowiem ſwięte ſą: á obloką ſie w ine odzienie [reponent vestimenta ... vestienturque vestimentis] Leop Ez 42/14, 3.Reg 21/27; Kroi Ezechiaſz/ rozdarł odzienie ſwoie/ á oblokſzy ſię w wor [scidit vestimenta sua et operuit se in sacco] wſſedł do domu Pánſkiego. BibRadz Is 37/1, Esth 4/4, Ion 3/6; BielKron 16v, 107; BudBib Esth 4/1, 4, 4.Reg 19/1; SkarŻyw 304, 349.
»strojnie się oblec« (1): Zierlich ſich anziehen. Stroynie śię obleć. Ornari. Calag 584a.
»oblec się w suknią, w sukienki« = vestem induere Mącz [szyk zmienny] (2:1): Mącz 169a; SkarŻyw 224; Iezu Kryſte/ kiedy oni niewierni kátowie kazálić po oné ſukienki twoie/ ábjś ſie w nie oblókł SiebRozmyśl C4.
»w szaty, w szateczki się oblec« = induere vestimentum HistAl, Vulg [szyk zmienny] (13:1): Dzień ku weſelu godny, wſzaty ſie chędogie oblecz a wnowe. FalZioł V 53; HistAl A2; Przetho vmyj ſie/ námáż ſie/ y oblecz ſie w ochędożnieyſſe ſſáty [induere cultioribus vestimentis] Leop Ruth 3/3, 3.Reg 22/10; BibRadz Esth 4/4; Goski 20v; SienLek 12; zwiedziawſzy goſpodarz Srángwiley [!] z ſwą żoną Dionizyą przyśćie Apollonowe/ oblekli ſie w żałobne ſzáty/ á ſzli obá przeciw niemu. HistRzym 21v; BudBib Esth 4/4; SkarŻyw 188, 304, 481; A dniá pewnego Herod oblokwſzy ſię w ſzátę krolewſką [vestitus veste regia]/ śiadł ná ſtolicy WujNT Act 12/21; SiebRozmyśl H2v.
»oblec się we włosienicę, we włosieniec« = operire cilicio camem suam Vulg (2:1): Achab [...] rozdárł ná ſobie odzienie/ á oblokł ſie we włoſieniec/ y pośćił/ á ſpał ná worze Leop 3.Reg 21/27; BielKron 16v; SkarŻyw 349.
»oblec się w wor« = operire se in sacco PolAnt (8): Y vwierzyli męzowie Niniwitſcy Bogu/ á wywołano poſth/ y oblekli ſię w wory [et vestiti sunt saccis]/ pocżąwſzy od wielkich áż do namnieyſzych. BibRadz Ion 3/5, Esth 4/3, Is 37/1, Ion 3/6; BudBib 4.Reg 19/1, Esth 4/1, 2, 3.
peryfr. »w zakonny się ubior oblec« = zostać zakonnikiem (1): Tak vcżynił S. Woyćiech: w Rzymie v S. Bonifacyuſzá/ w zakonny ſię vbior oblokł/ y pod poſłuſzeńſtwem ſtárſzego/ ochotnie ſię do zámiłowánia boſkiego wżywoćie onym zápalał SkarŻyw 353.
W porównaniu (1): A oblokł ſye nye inácżey yák w grube odzyenye/ W ono ſwoye złe á ſproſne ná wſſem złorzecżenye LubPs Zv.
W przeciwstawieniach: »odrzucić (4), zwlec (2), porzucić ... oblec się« (7): Porzuć tę boiáśń twoię/ porzuć to troſkanié/ oblecz śię we zbroię wiary MurzHist Mv; á zaſz nie z ſthąpią z ſtolcow ſwoich wſſyſtkie kxiążętá morſkie: y niezwloką ſzath ſwoich/ y odzienia ſwoie bryżowáne nieodrzucą/ á obloką ſie w zdumienie [vestimenta sua varia abicient et induentur stupore] Leop Ez 26/16; BibRadz Rom 13/12; Odrzućmyſz tedy vcżynki ciemności/ á oblecżmy ſie w zbroię ſwiátłosći [Abiciamus ergo opera tenebrarum et induamur arma lucis Vulg Rom 13/12] RejPosWstaw [212]v [przekład tego samego tekstu BibRadz, WerGośc, WujNT]; WerGośc 267; WujNT Rom 13/12, Coll 3 arg.
W charakterystycznych połączeniach: oblec się w cnotę, w chwałę i ochędostwo, w człowieka nowego (2), w ochędostwo krolewskiej zacności, w pancerz sprawiedliwości, w pychę, w sprawiedliwość (3), w zbawienie, w zdumienie, w żądze i chciwości cielesne.
»w dobrą się suknię oblec« = mieć się dobrze (1): A ya przecz wiara a ſkruche Iſcze mam dobra o tuche Gdy mie on [Pan Bóg] wzął wſwa opieké Wdobra ſię Suknie obleke. RejKup X.
[»w inszą się suknią oblec« = stać się innym: ále mu Pan wielką trudność zádał/ náuczáiąc go: iż ſię znowu rodźić/ inſzą náturę wźiąć/ w inſzą ſię/ iáko mowimy/ ſuknią oblec/ á ináczey niźli pirwey żyć potrzebá SkarKaz 557a (Linde).]
»oblec się w zbroję [czego a. jaką]« = indui arma a. armaturum PolAnt, Vulg (8): MurzHist Mv; BibRadz Rom 13/12; Rycerz ten może być rzecżon káżdy dobry przełożony/ ktory ſię ma oblec w zbroię Bożą/ áby był mocny przećiw dyabelſkim przećiwnoſćiam HistRzym 88v; Chcemyli tedy kroleſtwo niebieſkie odzierżeć/ mamy ſie owſzeki oblec w zbroię/ to ieſt wdobre cnoty HistRzym 104v; RejPosWstaw [212]v; WerGośc 267; Obleczćie ſię w zupełną zbroię Bożą: ábyśćie mogli ſtać przećiwko záſadkam dyabelſkim. WujNT Eph 6/11, Rom 13/12.
W przeciwstawieniu: »zwlec z siebie ... oblec się« (1): to ſą ći/ ktorzy zwlokſzy s ſiebie ſtáre odzienie/ oblekli ſie w nowe wiáry ſwoiey. RejPos 2v.
W porównaniu (1): drugi ták wilgotności złych będźie pełen/ iż ſye odąwſzy/ á iákoby w trupią ſkórę oblókſzy/ kroſtámi/ albo ropą zgniłą/ oćiekſzy/ tám [w cieplicach] wyſuſzy Oczko 25v.
Synonimy: odziać się, okryć się, ubrać się.
Formacje wspołrdzenne cf 1. WLEC.
Cf OBLECZENIE
JB