Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: OBRACHOWAĆ SIĘ

Następne hasło: OBRACHOWANY »

OBRACHOWANIE (4) sb n

Oba o oraz oba a jasne; -e z tekstów nie oznaczających -é.

Fleksja

	sg
N	obrachowani(e)
G	obrachowaniå
L	obrachowaniu

sg N obrachowani(e) (1). ◊ G obrachowaniå (1). ◊ L obrachowaniu (2).

Sł stp brak, Cn s.v. łacny do obrachowania, Linde brak.

Znaczenia

I. Rzeczownik od „obrachować”; ustalenie ilości lub wartości czegoś (3)
- a. O czasie (2)
II. Rzeczownik od „obrachować się”; rozliczenie się; przen (1)

I. Rzeczownik od „obrachować”; ustalenie ilości lub wartości czegoś [czego] (3): Gdy co przedaż mieſzcżáninowi twemu/ ábo też kupiż od niego/ nie záſmączay áni ćiąſz bráthá twego/ ále według nálicżenia lat/ od Miłośćiwego látá/ kupiż od niego/ y wedłuk obráchowánia vżytkow przeda tobie [et iuxta supputationem frugum vendet tibi] Leop Lev 25/15; [zapłaciłem według społecznego obrachowania Fl. 5 InwBiskWłocł 1582/60].

a. O czasie (2): O ktorych tegodni obráchowániu [...] wiele ludźi vcżonych doſyć piſáło CzechRozm 170, 170.

II. Rzeczownik od „obrachować się”; rozliczenie się; przen (1):

Wyrażenie: »dzienne z sumnieniem obrachowanie« (1): PIęć rzecży w ſobie záwiera Dźienne z ſwym ſumnieniem obráchowánie. Naprzód podźiękowánie zá bobrodźieyſtwá [!] Boże LatHar 69.

Synonimy: I. obliczenie, policzenie, porachowanie.

Cf OBRACHOWAĆ, OBRACHOWAĆ SIĘ