[zaloguj się]
[pdf]

POLICZENIE (5) sb n

o oraz pierwsze e prawdopodobnie jasne (tak w po- oraz w liczenie); drugie e pochylone.

Fleksja
sg
N policzenié
G policzeniå
A policzeni(e)
I policzeni(e)m

sg N policzenié (1). ◊ G policzeniå (3). ◊ [A policzeni(e).] ◊ I policzeni(e)m (1).

Sł stp, Cn notuje, Linde bez cytatu s.v. policzyć.

1. Zliczenie, zsumowanie [czego] (1): [vcżyniliſmy tablice tuſz ná koncu tych Kśiąg/ ktora vkázuie policżenie ſtron wſzyſtkich kárt SienHerb 618.]
Przen (1):
Wyrażenie: »policzenie kości« = rozciągnięcie na krzyżu tak, że uwidaczniają się kośći (1): Ná Krzyżu z policżeniem kośći go przybili. LatHar 521.
2. Uznanie za coś lub za kogoś, zaliczenie, włączenie do czegoś; cooptatio Cn (4):

policzenie miedzy kogo (2): Vſpráwiedliwienie/ ieſt przenieśienie z onego ſtanu/ w ktorym ſie cżłowiek rodźi ſynem pirwſzego Adámá/ ná ſtan łáſki y policżenia miedzy ſyny Boże WujJud 93v; Apotheosis – Miedze [!] bogi policzenię. Calep 82b.

policzenie między czym (2): Czenturzija ieſt ziele ktore ieſt godne policżenia międzi inſzymi wybornemi lekarſtwy FalZioł 124d, II 24b.

Synonimy: 1. obrachowanie, spis, rejestr; 2. poczytanie.

Cf POLICZYĆ

EB