[zaloguj się]
[pdf]

OCIĘŻYĆ SIĘ (1) vb pf

ociężyć się (1), [ociążyć się].

Fleksja
praet
sg
3 f ociężyła się
conditionalis
sg
3 m by się ociążył

praet 3 sg f ociężyła się (1). ◊ [con 3 sg m by się ociążył.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. s.v. ociężać.

Obarczyć się ciężarem:

[ociążyć się czym: A mowá lepák/ tych/ co wiele mówią/ á niepotrzebnie/ y nic pożytecznie: ták oćiąży/ ty/ co ſłucháią/ iákoby ſie ieden oćiążył/ żeláznymi/ álbo miedźiánymi pieniądzmi/ ktore/ máłą cenę maią. ErazmJęzyk F6 (Linde).]

a. Stać się ciężkim: przen:
Fraza: »ociężyła się [nad kim] ręka [czyja = Boga]« = Bóg zaczął karać: Apráwiem był wyſuſſon/ iáko zdzbło ſlomy wgorącoſći/ ábowiemem rozumiał wednie y wnocy/ iż ſie nádemną oćiężyłá ręká twoiá RejPs 46.

Formacje współrdzenne cf CIĘŻYĆ.

Cf OBCIĄŻYĆ SIĘ

DD