[zaloguj się]
[pdf]

ODCHOD (19) sb m

Pierwsze o jasne, drugie pochylone.

Fleksja
sg
N odchód
A odchód

sg N odchód (12). ◊ A odchód (7).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

1. Opuszczenie jakiegoś miejsca, oddalenie się; discessus Calep, Cn; abitus, decessus, recessus Cn; digressus Calep (15): Digreſsus – Odchod, odłaczenię. Calep 324a, 328b.
A. O istotach żywych; śmierć (1): Obitus – Smiercz odchod. Calep 713a.
B. O tym, co może się poruszać; wydalanie z organizmu (12): Przydawa ſie też odchod tym czo krew puſzcżaią. FalZioł V 30; Przydawa ſie też odchod prze wielkie zimno, ktore płod zabija. FalZioł V 30v, V 30 [5 r.], 30v [3 r.].
Wyrażenia: [»odchod nasienia« = polucja: Odchod náśienia weſnie/ cżym powśćiągnąć. SienHerb 379a, B#2v.]

»odchod płodu« (2): niewiaſty na wioſnę rodzące, łaczno á leda za przycżyną odchod płodu miewaią. FalZioł V 30v, V 30.

2. Odpływ (4):
a. Odpływ morski (1):
Szereg: »wschod i odchod« (1): Accessus maris et recessus, Wſchód y odchód morski. Mącz 43d.
b. Miejsce wydostawania się wody (3): Trzebá przeſtróny odchód vczynić wodźie od ſkrzynie/ Ták/ żeby óny piętrá ná kóńcu ſkrzynie ſuché były. Strum K2v, F4v.

odchod od czego (1): A ieſliby téż nie wynióſł ſkok wody ták wyſoko/ á ſąśieckié by było bliſko: tedy może Przekopa Młyn podebráć wedle potrzeby/ á tho dla tego żeby wodá miáłá lepſzy odchód od Młyná. Strum Dv.

Synonimy: 1. odbieżenie, odeście, opuszczenie; A. śmierć.

Cf ODCHODZENIE

DDJ