« Poprzednie hasło: ODCIMIĆ | Następne hasło: ODCINAĆ SIĘ » |
ODCINAĆ (63) vb impf
o oraz a jasne (w tym w a 1 r. błędne znakowanie).
inf | odcinać | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
indicativus | ||||||
praes | ||||||
sg | pl | |||||
1 | odcinåm | odcinåmy | ||||
2 | odcinåcie | |||||
3 | odcinå | odcinają |
imperativus | |
---|---|
sg | |
2 | odcinåj |
conditionalis | ||
---|---|---|
pl | ||
1 | m pers | byśmy odcinali |
con praet | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | m | bodåj był odcinåł |
impersonalis | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
praet | odcinåno | |||||
participia | ||||||
part praes act | odcinając |
inf odcinać (5). ◊ praes 1 sg odcinåm (32). ◊ 3 sg odcinå (7). ◊ 1 pl odcinåmy (2). ◊ 2 pl odcinåcie (1). ◊ 3 pl odcinają (5). ◊ imp 2 sg odcinåj (5). ◊ con 1 pl m pers byśmy odcinali (2). ◊ con praet 3 sg m bodåj był odcinåł (1). ◊ impers praet odcinåno (1). ◊ part praes act odcinając (2).
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.
odcinać co (15): Colluco, [...] odćinam gałęźy które ciemnośc w leſie cziniły Mącz 59d, 332d; RejPosWstaw [1102]v; Denaso – Nos odczinąm. Calep 305b, 363b, [878]b; Phil L, R3 [2 r.]; WujNT Ioann 15 arg; iż w mieśćiéch brony wybiiáią y wyśiékáią/ kłotki odćináią SarnStat 961. Cf odcinać co od czego; co komu.
odcinać co od czego (1): wſiadſzy w iednę łodzią drugie kazał od brzegu odcinać [abrumpi] MiechGlab 4.
odcinać co komu (2), czemu (1): Enodari dicuntur arbores cum nodi eis amputantur, Gdy ym ſęki odćináyą. Mącz 249a; drugim ocży kłoto/ ręce odćinano/ nogi vtrącano SkarŻyw 441, 321.
odcinać kogo [= wisielca] (1): boday mię był zábit odćinał/ czobych był iuż zarázem odćirpiał. RejZwierc 101.
odcinać co (6): odćinay oko niepátrząc gdzie nietrzebá: odćinay rękę niedotykáiąc ſię do duſzy ſzkodzi: [...] odćinay y nogę nieidąc tám gdzie by ſię wzgorſzyć miał. SkarŻyw 321; WujNT 366 marg. Cf odcinać co czym.
odcinać co czym (2): ábyſmy ſię ich wyſtrzegáli/ á nie oſkarzáli ich/ heretyctwo ich śiekierą piſmá ś. odćináiąc. CzechEp 42, 342.
odcinać od czego (3): KrowObr 38w cf W połączeniu szeregowym; SkarJedn 132; SkarŻyw 90 cf »odcinać i odmiatać«.
odcinać z czego (1): WujJudConf 139v cf »odrzucać albo odcinać«.
W połączeniu szeregowym (1): przeſto my [...] ćiebie od kośćiołá Swiętego/ odćinamy y odſądzamy/ y odłątzamy. KrowObr 38v.
»odrzucać albo odcinać« (1): ábyſmy nieodrzucáli/ álbo nieodćináli z kośćiołá tych/ ktorych Pan Bog wyrzućić niechce WujJudConf 139v.
odcinać komu (2): Krzywdá ſczęśćia omylnégo/ Odćinać kwitniącé látá Nagle ćię zdéymuiąc z świátá. ZawJeft 44. Cf odcinać komu czym.
odcinać komu (sobie) czym (1): kto ſobie nádzieię do wſzytkiego zárzekánim dobrowolnym odćina. SkarŻyw 596.
»odcinać i umarzać« (1): Woyná Chriſtiáńſká [...] żywotá tego docżeśnego/ nikomu nie odeymuie. Lecż to tylko odćina y vmarza/ coby było ná przekáźie [...] ku onemu przyſzłemu żywotowi wiecżnemu. CzechRozm 240v.
Synonimy: 1. odkrajać, odparać, odrzezować, odrzezywać, odsiekać, odsiekować, odstrzygać.
Formacje współrdzenne cf CIĄĆ.
Cf OBCINAĆ, ODCINAJĄCY, ODCINANIE, ODCINANY
KW