[zaloguj się]
[pdf]

ODKROIĆ (3) vb pf

Teksty nie oznaczają ó; pierwsze o prawdopodobnie jasne (tak w od-).

Fleksja
inf odkroić
praet
sg
3 m odkroił
imperativus
sg
2 odkr(o)j

inf odkroić (1). ◊ praet 3 sg m odkroił (1). ◊ imp 2 sg odkr(o)j (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w. (Jeden z niżej notowanych przykładów).

Ostrym narzędziem odciąć, oderżnąć część jakiejś większej całości (3): Abſchneiden. Odkroić/ Odćiąć/ Oderznąć. Scindere, abscindere, rescindere Calag 5b.

odkroić komu [= dla kogo] (1): niemiał iednák wyſługi żołdu ſwego/ iedenże płaſzcż: y to go ſztukę żebrakowi nie ſzátnemu odkroił. PowodPr 63.

Przen (1): Iuż tám [w gospodarstwie domowym, rodzinie] odkroy ſkoro ſie by namniey przypiekło. Bo chocia y s ſiebie drąc tám wſzytko podáie/ Przedſię wſzytkiego máło záwżdy niedoſtáie. RejWiz 56v.

Synonimy: odciąć, oderznąć, odrzazać, odsiec.

Formacje współrdzenne cf KRAJAĆ.

Cf ODKROJONY

LWil