[zaloguj się]
[pdf]

ODŁOMIONY (2) part praet pass pf

odłomiony (2), [odłumiony].

Wszystkie o jasne.

Fleksja
sg
mNodłomiony
pl
N subst odłomion(e)

sg m N odłomiony (2). ◊ [pl N subst odłomion(e).]

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Oddzielony, oderwany przez łamanie; diruptus Mącz (2): Mącz 361a; Abscissus, Amputatus, fractus, abruptus ‒ Odcziętij, Odłomionij. Calep 8a.
[Szereg: »odłomiony albo odczośniony«: Gáłązki drzew [...] lepiey śię przyymuią odłomione álbo odczośnione Cresc 1571 664.]
2. [Od którego coś oderwano łamiąc:
Wyrażenie: »list odłumiony« = list z oderwaną pieczęcią: dopirosch knaſchim ręką otwarthi y odlumioni [list] iest prziſzedl. ZapWpol 1549 11/45v.]

Synonimy: 1. odczośniony, oderwany.

Cf ODŁOMIĆ

ZZa