« Poprzednie hasło: ODMIENIĆ SIĘ | Następne hasło: ODMIENIENIE » |
ODMIENIEC (12) sb m
-mie- (11), -mię- (1).Teksty nie oznaczają é oraz ó; o oraz drugie e prawdopodobnie jasne (tak w od- oraz -ec).
sg | pl | |
---|---|---|
N | odmieniec | odmieńcy, odmieńcowie |
G | odmieńca | odmieńc(o)w |
A | odmieńca | |
L | odmieńc(a)ch | |
V | odmieńcze |
sg N odmieniec (2). ◊ G odmieńca (2). ◊ A odmieńca (2). ◊ V odmieńcze (1). ◊ pl N odmieńcy (3) CzechRozm (2), PowodPr, odmieńcowie (1) BielRozm. ◊ G odmieńc(o)w (1). ◊ [L odmieńc(a)ch.]
Sł stp, Cn brak, Linde XVI ‒ XVIII w.
Tytuł i nawiązania do niego (6): Proteus. Abo odmieniec. Prot kt; W tę nádźieię czym mogę tu ſię popiſuię/ Y tobie zá Kolędę Odmieńcá dáruię. Prot Av, A2 żp; (tyt) Piotr Stoięnſki F. do Odmięnca. (–) SLuchay coć powiem. Iam z tego żáłoſny Ześ ty Odmieńcze nie chćiał czekać Wioſny. ProtStoj Ev; Wołáią odmieńcowie/ dzicy Sátyrowie BielRozm 2.
W połączeniu szeregowym (1): ktorych [wywodów] nie tylko Zydowie ſámi/ ále też y niektorzy odmiency y Zbiegowie náſzy á zdraycy Iezuſowi/ przećiw nam vżywáią CzechRozm 121.
»odmieniec reliijej« (1): że odmieńcy religiey nie doſyć ná tym máią/ iż ták długo y grabie błądźili około wiádomości Bogá PowodPr 41.
Synonimy: 2. odstępca. odstępnik. odszczepieniec.
Cf ODMIENNIK
MP