[zaloguj się]
[pdf]

ODSTĘPCA (5) sb m

o prawdopodobnie jasne (tak w od-); a jasne.

Fleksja
sg pl
N odstępca odstępcy
G odstępc(o)w
I odstępcy

sg N odstępca (2). ◊ pl N odstępcy (1). ◊ G odstępc(o)w (1). ◊ I odstępcy (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVI – XVIII w.

Ten, kto się wyłamał, sprzeniewierzył; defector Calep, Cn; apostata, desertor Cn (5): Defector – Odſzczepienca, odſtępca. Calep 295b.
a. Ten, kto wystąpił z jedności wiary; odszczepieniec, heretyk (4): Oni [Chore, Datan i Abiron] do śiebie pierwey/ Proceres Synagogae/ to ieſt/ przednie pány y rádę poćiągnęli: ták y dziśieyſzy odſtępcy od Pánow pocżęli. SkarŻyw 493; vmiey ſię dla Bogá Chrześćiáninie wiárowáć tych sług piekielnych y odſtępcow/ áby ćię znimi ziemiá niepożárłá SkarŻyw 493.
Wyrażenie: »odstępca wiary« (2): kośćioł S. roſkázuie y przeſtrzegá/ áby znimi [heretykami] Chrześćiánie y Kátholicy/ ták iáko zniewiernymi y odſtępcy wiáry S./ ſpolnego małżeńſtwá nie mieli SkarŻyw 152; Wſzedł ná páńſtwo on Iulianus odſtępcá wiáry Chryſtuſowey SkarŻyw 392.

Synonimy: a. apostata, heretyk, kacerz, oderwaniec, odszczepieniec, odszczepieńca.

Cf [ODSTĘPIENIEC], ODSTĘPIEŃ, ODSTĘPNIK

MM