[zaloguj się]
[pdf]

ODWOŁAĆ SIĘ (9) vb pf

Zawsze sie.

Oba o oraz a jasne.

Fleksja
inf odwołać sie
praet
sg
3 m odwołåł sie
conditionalis
sg
3 m by sie odwołåł

inf odwołać sie (5). ◊ praet 3 sg m odwołåł sie (2). ◊ con 3 sg m by sie odwołåł (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. praw. Zaapelować do sądu wyższej instancji; appellare, evocare, provocare JanStat (7):

odwołać się do kogo (6): tákowéy ſtronie/ przećiwko któréy ſkaźń wyſzłá/ wolno będźie do wysſzégo Sędźiégo odwołáć ſie. SarnStat 795, 806. Cf odwołać się od czego do kogo, Zwrot.

odwołać się od czego do kogo (3): Od ſkazánia do wysſzégo Sędziégo odwołáć ſie kázdému wolno SarnStat 806, 806 [2 r.].

odwołać się od kogo na co (1): Kázdemu niechay będzie wolno od Sędziégo Ziemſkiégo álbo Grodzkiégo, odwołáć ſie ſłowem ná Wiécá álbo Séym wálny. SarnStat 806.

Zwrot: »[do kogo] w fałszywym skazaniu odwołać się« (1): dla tego/ iż do wysſzégo Sędźiégo w fałſzywym ſkazániu odwołał ſie [in falsa pronunciatione evocavit JanStat 643]. SarnStat 795.
Szereg: »nie apelować ani się odwołać, ani nie naganić« (1): wſzákże od tego ſkazánia gdy go Sędźia czynił ten Piotr nie appellował/ ani ſie do wysſzégo Sędźiégo odwołał/ áni nie nágánił [non provocavit, nec appellavit JanStat 649]. SarnStat 806.
2. praw. Powołać się na coś, co może stanowić rozstrzygający dowód w sprawie; se referre JanStat [do czego] (2): Do których kśiąg/ gdyby ſie ten/ który liſt vkázuie/ odwołał [...] ma mu bydź dáná dylácia ná piérwſzé roki źiemſkié/ któré po téy ſpráwie nablisſzé będą. SarnStat 327 [idem] 766.

Synonimy: 1. apelować, odezwać się, ruszyć.

Formacje współrdzenne cf WOŁAĆ.

Cf ODWOŁANIE SIĘ

MM