[zaloguj się]
[pdf]

OFIARNICTWO (3) sb n

Zawsze -ff-.

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w ofiara oraz -o); a jasne.

Fleksja
sg
N ofiarnictwo
A ofiarnictwo

sg [N ofiarnictwo.] ◊ A ofiarnictwo (3).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Urząd, godność kapłańska; sacerdotium PolAnt (3):
a. W judaizmie Starego Testamentu (2): ponieważ to Krześćijánie y Zydowie záchowuią/ iż oznáymuią imioná tych ktore ná Offiárnictwo obieráią [in praedicandis sacerdotibus, qui ordinandi sunt]. ModrzBaz 46.

[W połączeniu szeregowym: BudArt T8; Iuż ſie wyſzey z Piſmá świętego pokazáło/ że obrzezánie/ offiárnictwo y offiáry nie vſtały/ chybá iych zwierzchne znáki te vſtały BudUrzęd 86.]

Szereg: »i ofiarnictwo i krolestwo« (1): Ták mowi Adonái Iehowá/ odyimę cżapkę/ á wezmę koronę (marg) Albo/ wieniec/ rozumiey krolewſki/ á przez cżapkę/ rozumiej cżapkę naywjżſzego offiárniká/ iákoby rzekl/ wniwecż obrocę y offiárnictwo/ y kroleſtwo. (–) BudBib 21/31. [Ponadto w połączeniu szeregowym.]
b. O roli i powołaniu Chrystusa (1): Lecż ten przeto (iż) trwa ná wieki/ nie odmienne ma offiárnictwo [sempiternum habet sacerdotium]. BudNT Hebr 7/12[24].

Synonimy: duchowieństwo, kapłaństwo.

Cf OFIAROWNICTWO

AŻ