[zaloguj się]
[pdf]

OFIAROWNICY (11) ai

ofiarownicy (6), ofiarowniczy (5); ofiarownicy NiemObr; ofiarowniczy BudBib (2), CzechEp; ofiarownicy : ofiarowniczy CzechRozm (5:2).

-f- (10), -ff- (1).

Oba o prawdopodobnie jasne (tak w ofiarownik); a jasne.

Fleksja
sg
mNofiarownicy nN
Gofiarownic(e)go G
Aofiarownicy Aofiarownic(e)
Lofiarowniczym L

sg m N ofiarownicy (2). ◊ G ofiarownic(e)go (4). ◊ A ofiarownicy (2). ◊ L ofiarowniczym (1). ◊ n A ofiarownic(e) (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Przymiotnik od „ofiarownik” (11):
a. W judaizmie Starego Testamentu (6):
Wyrażenie: »urząd ofiarownicy« [szyk 3:1] (4): Vcżynił z nim [Aaronem] przymierze wiecżne/ á porucżył mu vrząd offiárownicży miedzy ludem [et dedit illi sacerdotium populi] BudBib Eccli 45/8; to tu ná iednego wkłáda: cżego pod Moyżeſzowym zakonem nigdy ſam ieden wykonáć nie mogł: nie tylko z ſtrony krolewſkiey/ ále też y z ſtrony vrzędu Ofiárownicego. CzechRozm 181, 180v [2 r.].
α. Będący w posiadaniu ofiarowników (1): A nowe miáſto ofiárownicze [civitatem sacerdotum] wybił oſtrzem miecżá od mężá áż do niewiáſty/ od dziećięćiá áż do ſącego niemowiątká BudBib 1.Reg 22/19.
β. Składający się z ofiarowników, zawierający ofiarowników (1):
Wyrażenie: »narod ofiarowniczy« = pokolenie Lewi (1): Bo to tám wſzytko opiſano/ iáko ich wiele do niego á ieſzcże z narodu Ofiárownicżego przyſtawáło/ y z nim báłwánom iego ofiárowáło CzechEp 369.
b. O kapłaństwie Chrystusa (5):

W połączeniu szeregowym (1): dla cżego też od oycá ſwego/ wſzytkę zacność: y imię Ofiárownice/ Krolewſkie/ Sędźieckie y Boſkie wźiął. NiemObr 127.

Wyrażenie: »urząd ofiarownicy« [szyk 3:1] (4): Ale záś z ftrony ofiárownicego vrzędu/ ktorym ſie nawięcey Piſarz liſtu tego zábawia/ bárzo łácne może być przypodobánie. CzechRozm 35v; Ieſliby tho tylko o vrzędzie ofiárownicżym rozumiano miáło być/ á nie o onym iego Boſkim przedwiecżnym vrodzeniu y bytności CzechRozm 35v, 35v, 181.

Synonimy: kapłański, żerecski.

Cf [OFIARNICZY], [OFIARNIKOW], OFIAROWNICKI, OFIAROWNIKOW

AŻ