[zaloguj się]
[pdf]

OKRYCIE (6) sb n

o prawdopodobnie jasne (tak w okryć); e pochylone.

Fleksja
sg
N okrycié
G okryciå
D okryciu

sg N okrycié (2); -é (1), -(e) (1). ◊ G okryciå (2). ◊ D okryciu (2).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu s.v. okryć.

1. Osłonięcie, przykrycie (3): Obductio – Okriczię. Calep 712a.

okrycie czego (2): ſtánieſz ſię iáko obłok ku okryćiu źiemie [ut operias terram] BibRadz Ez 38/9; Oſobliwe potrzeby/ należące żywotowi ludzkiemu ſą/ wodá/ pokarm/ vbior/ y dom ku okryćiu ſzkárádośći [domus tegens turpitudinem] iego. BudBib Eccli 29/26.

2. Włożenie jakiejś części stroju, ubranie w coś; przen [czym] (1): Godna byś [Wisło] [...] Wieńcem zewſząd okryćia wieńcem źielonym RybGęśli D2v.
3. To co osłania, okrywa (2):
a. Wierzchnia warstwa części żywego organizmu; łupina, skorupa [czego] (1): Pericarpium – Okriczie wſzeliakiego owoczu. Calep 781b.
b. Odzienie (1): Iż włoſy miáſto okryćia dano iey [niewieście] [pro velamine data est ei]. BudNT 1.Cor 11/14[15].

Synonimy: 2. odzienie; 3.b. barwa, odzienie, przyodzianie, stroj, suknia, szata, ubior, ubranie.

Cf OKRYĆ, OKRYĆ SIĘ

JZ