Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: OLEJ

Następne hasło: [OLEJEC] (?) »

OLEJARZ (2) sb m

Teksty nie oznaczają ó oraz é; o prawdopodobnie jasne (tak w olej); a pochylone.

Fleksja

	sg	pl
N	olejårz
G		olejårz(o)w
D	oleårzowi

sg N olejårz (1). ◊ [D oleårzowi.] ◊ pl G olejårz(o)w (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde bez cytatu.

Znaczenia

1. Ten, kto trudni się wyrobem lub sprzedażą oleju (1)
2. Ten, kto używa oleju (w polemice religijnej obelżywie o księżach katolickich) (1)

1. Ten, kto trudni się wyrobem lub sprzedażą oleju (1): Olearius. Oelſhlager. Oleiarz. Mymer¹ 14; [[w wykazie wydatków] Olearzowi. LustrSand 65].

2. Ten, kto używa oleju (w polemice religijnej obelżywie o księżach katolickich) (1): [Apostołowie] otych Oleiach Szátáńſkich y klętych/ áni othych Solach/ áni o tych błoćiech/ nic niewiedzieli y nieſlycháli nigdy/ tylko ſámą wodą krzćili. A przeſto vćiekayćie/ co nadáley możećie/ od takowych Oleiarzow/ Błotharzow/ y Solarzow. KrowObr 84.

Cf OLEJKARZ, OLEJNIK, OLEJOWNIK, OLIWNIK

JDok