« Poprzednie hasło: OPASAN | Następne hasło: OPASANY » |
OPASANIE (11) sb n
-s- (9), -ss- (2).
o jasne; -pa- (6), -på- (1); -pa- BielKron, BudBib, PowodPr (2); -pa- : -på- Mącz (2:1): -sa- (5), -så- (2); -sa- BielKron, BudBib, PowodPr (2); -så- : -sa- Mącz (2:1). Teksty nie oznaczają -é.
sg | pl | |
---|---|---|
N | opasani(e) | opasaniå |
G | opasaniå | |
D | opasaniu | |
A | opasani(e) | |
I | opasanim |
sg N opasani(e) (7). ◊ G opasaniå (3). ◊ [D opasaniu. ◊ A opasani(e).] ◊ I opasanim (1). ◊ [pl N opasaniå.]
Sł stp notuje, Cn brak. Linde XVI – XVIII w. s.v. opasać.
W połączeniu szeregowym (1): iż zá wyſtępki zbytnie w ſtroiách/ dopuśćił Bog niewolſtwo/ [...] miáſto miękkiego á koſztownego odźienia/ śiermięgá/ miáſto łáncuchow/ opáſánia koſztownego/ y drogiego záwieſzenia ábo Alzmántow/ łyká PowodPr 84.
»pas a opasanie« (2): Cestus, Pás á opáſanie/ álbo Vpominek miłośći. Mącz 50b, 54a.
W charakterystycznych połączeniach: opasanie z łańcuszka złotego, złote.
opasanie w co (1): będźie wzywał Bog lud ſwoy do płácżu y nárzekánia/ y do żáłobnego włoſow noſzenia/ do opáſánia we włośienicę PowodPr 74.
Synonimy: I. 1. obwiąsło, opaśnica, pas, związanie; 2. obramowanie.
Cf OPASAĆ, OPASAĆ SIĘ
IM