[zaloguj się]

OPIERZONY (2) part praet act pf

Teksty nie oznaczają ó oraz é; pierwsze o prawdopodobnie jasne (tak w o-).

Fleksja
sg
mNopierzony fNopierzonå
pl
A m pers opierzon(e)

sg [m N opierzony.]f N opierzonå (1).pl A m pers opierzon(e) (1).

stp s.v. opierzyć, Cn brak, Linde XVII w. s.v. opierzyć.

1. Pięknie odziany, noszący bogaty strój (2): á to cobyś miał ná bębny ná ſurmy álbo na opierzone ſwáty vtráćić/ lepiey iż tym ſobie podpomożeſz goſpodárſtwá ſwego. RejZwierc 32.
W przen (1): Iuż tho cnotá opierzona/ Co muſzeniem zniewolona/ Lecż táka zacna y w niebie/ Co ſie ſwieći ſámá s ſiebie. RejZwierc 232.
2. [Obity, obudowany deskami [czym]: Wzgórę ganek w tej sieni, gontami opierzony LustrWpol I 65.]

Synonimy: opiękrzony, ozdobiony, przystrojony, upiększony, ustrojony.

Cf [OPIERZYĆ], OPIERZYĆ SIĘ

TG