« Poprzednie hasło: OPOCZNO | Następne hasło: OPOCZYSTY » |
OPOCZNY (17) ai
opoczny ai (8), Opoczno sb n (9) [w funkcji n-loc].
Oba o jasne; w opoczno końcowe o prawdopodobnie jasne (tak w -o).
sg | |||||
---|---|---|---|---|---|
m | N | opoczny | n | N | opoczn(e), Opoczno |
G | G | opoczn(e)go, Opoczna | |||
A | A | Opoczno | |||
I | opocznym | I | |||
L | L | Opocznie |
pl | ||
---|---|---|
G | opocznych | |
A | subst | opoczné |
sg m [N opoczny.] ◊ I opocznym (1). ◊ n N opoczn(e) (1), Opoczno (1). ◊ G opoczn(e)go (1), Opoczna (5). ◊ A Opoczno (1). ◊ L Opocznie (2). ◊ pl G opocznych (1). ◊ A subst opoczné (4); -é (1), -(e) (3).
Sł stp, Cn notuje, Linde XVI w.
- 1. Skalny, kamienny, ze skały
(8)
- Przen (6)
- 2. n-loc Miejscowość (9)
[»opoczny łbieniec [= wąż jadowity, żmija]« [szyk zmienny]: Lbieniec opocżny. Seps. Felsenwurm SienHerb K2#v (Linde); Opácżny [!] álbo ſna opocżny łbieniec. SienHerb K4#v.]
»macloch [= otwór, dziura], [rozpadlina] opoczny(-a)« (1): Idąc do roſpádlin ſkálnych/ y do máclochow opocżnych/ przed ſtráchem Iehowy BudBib Is 2/21; [Y wnidzie w roſpádliny opoczne/ y w iáſkinie ſkaliſte [et ingredietur scissuras petrarum et in cavernas saxorum] Leop Is 2/21 (Linde)].
W połączeniu szeregowym (1): od thego cżáſu nie chcę áby cie zwano Symonem/ ále będzyeſz zwan Piotrem/ iákoby opocżnym/ twárdym/ á vmocnionym w wierze ſwoiey. RejPos 276.
»twardy i opoczny« (1): groby ſie odwárzaly/ znamionuiątz ijż twandé [!] ij opocżné ſertza męką bożą ku placżu będą zmiękczony OpecŻyw 160. [Ponadto w połączeniu szeregowym 1 r.]
Synonimy: 1. kamienny, skalny.
IM