Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: OPRAWOWAĆ

Następne hasło: OPRAWUJĄCY »

OPRAWOWANIE (3) sb n

Teksty nie oznaczają ó oraz é; oba o prawdopodobnie jasne (tak w oprawować); oba a jasne (w tym w pierwszym 1 r. błędne znakowanie).

Fleksja

	sg
N	oprawowani(e)
G	oprawowaniå
A	oprawowani(e)

sg [N oprawowani(e).] ◊ G oprawowaniå (2). ◊ A oprawowani(e) (1).

Sł stp notuje, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Naprawianie, poprawianie, wzmacnianie, odnawianie (1)
2. Opatrywanie ran (2)
3. [Praca przy hodowli zwierząt lub roślin, pielęgnowanie ich]

1. Naprawianie, poprawianie, wzmacnianie, odnawianie [czego] (1): Roboty ręcżne wiązánie kśiąg y oprawowánie [!] ſzát bráterſkich Piotr ś. cżynił. SkarŻyw 471 marg; [Od oprawowania pończoch i obsnowania gr 8 GębMemor 163, 184].

2. Opatrywanie ran (2): Przydzie bárwierz do opráwowánia/ odwinie mu głowę/ á Pukárzewſki rzecże/ miły bárwierzu namniey mie thá ráná nie boli GórnDworz S8v [idem] WerGośc 252.

3. [Praca przy hodowli zwierząt lub roślin, pielęgnowanie ich [czego]: Opráwowánie drzew zwłaſzcża płonnych zależy w gnoieniu/ źiemie inſzey náwożeniu ktoraby onemu drzewu ſłużyła Cresc 1571 666 (Linde błędnie: oprawianie s.v. oprawić).]

Synonimy: 1. odnawianie; 2. opatrowanie.

Cf OPRAWA, OPRAWIANIE, OPRAWOWAĆ