[zaloguj się]
[pdf]

OSIEROCAĆ (5) vb impf

osierocać (4), osirocać (1); osierocać SkarŻyw, Calep, SiebRozmyśl; osierocać : osirocać Mącz (1:1).

Oba o oraz a jasne; -e- (1) Mącz, -é- (1) SiebRozmyśl.

Fleksja
inf osierocać
indicativus
praes
sg
1 osierocåm

inf osierocać (2). ◊ praes 1 sg osierocåm (3).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Opuszczać kogoś, odchodzić, porzucać; pozostawiać; viduare Mącz, Calep; orbare Mącz (5): Orbo, Stradam, Pozbáwiam/ Ośyrocam. Mącz [267]c, 495c; Viduo – Oſieroczam, pozbawiam. Calep 1122b; [Oſierocam/ Orbo, derelinquo. Volck Ppp3].

osierocać kogo, co (2): On [Piotr] niechćiał [uciekać z Rzymu]/ prágnąc iuſz zá Chryſtuſa vmrzeć. ále gdy go [apostołowie] z płácżem vżywáli/ áby kośćiołá oſobą ſwoią ták potrzebną/ ieſzcże ośierocać niechćiał: vchodził iuſz z Rzymu. SkarŻyw 601; áby mię tu [Jezus] nie raczył ośiérocáć ná tym nędznym świećie/ żeby mi dał Aniołá ſtróżá/ któryby mię ſtrzégł od wſzyſtkich śidł nieprzyiaćiół moich. SiebRozmyśl K.

[osierocać kogo z kogo: dla grzechow dla ktorych ták ośirocać groźi Bog s tákowych godnych/ kroleſtwá/ páńſtwá/ oſoby. GilPos 210v.]

Synonimy: opuszczać, porzucać, pozostawiać, zostawiać.

Formacje współrdzenne cf SIEROCIĆ.

Cf [OSIERACAĆ], OSIEROCIAĆ, [OSIEROCANIE]

TG