[zaloguj się]
[pdf]

OSKARŻANIE (7) sb n

-rż- (5), -rz- (2).

o prawdopodobnie jasne (tak w oskarżać); pierwsze a pochylone, drugie jasne.

Fleksja
sg pl
N oskårżaniå
G oskårżaniå
D oskårżaniu
I oskårżani(e)m

sg G oskårżaniå (2). ◊ D oskårżaniu (3). ◊ I oskårżani(e)m (1). ◊ pl N oskårżaniå (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Stawianie komuś zarzutów, przypisywanie winy; delatio Modrz [w tym: kogo (1)] (3): [Cnoty dobrego króla:] oſkarżániu niezárázem á nieſkwápliwie wierzyć. ModrzBaz 15.
Szeregi: »oskarżanie abo instygowanie« (1): ſpoſobnym też [ma być sługa Chrystusów] ku náucżániu/ (nie ku oſkarżániu/ ábo inſtygowániu [...]) CzechEp 24.

»oskarżanie i sądzenie« (1): Láſki ſobie Bożey przycżyniamy/ [...] oſkarzániem y ſądzeniem ſámych śiebie LatHar 132.

2. praw. Zanoszenie na kogoś skargi do sądu; accusatio Modrz (4): A ták/ ná Páná to właśnie należy/ y niekocháć śię w oſkarżániu/ y niedáwáć oſkarżáiącemu wiáry pirwey/ niżli śię wſzytkiego dowieſz/ coby też ná to druga ſtroná odpowiedźieć mogłá. ModrzBaz 21; Cicero cżyniąc rzecż zá Coeliuſem przed ſędźiámi Rzymſkiemi/ powiedźiał/ że go nic nieobruſzáią te oſkarżánia/ ktore źrzetelnie fáłſzywe ſą. ModrzBaz 60v, 21 [2 r.].

Synonimy: 1. obwinianie, potępianie, żałowanie; 2. pozywanie.

Cf OSKARŻAĆ

EW