[zaloguj się]
[pdf]

POTĘPIANIE (3) sb n

Teksty nie oznaczają ó oraz é; o prawdopodobnie jasne (tak w potępiać); a jasne.

Fleksja
sg
A potępiani(e)
L potępianiu

sg A potępiani(e) (1). ◊ L potępianiu (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Ganienie, twierdzenie, że ktoś a. coś jest złe(-y) [kogo, czego] (3): Iákoby kośćioł Boży ták miał błądzić/ potępiáiąc y názywáiąc haereſią y ſektámi/ ich náuki kácerſkie/ iáko Zydowie mogli błądzić y błądzili w potępiániu wiáry Chrześćijáńſkiey iáko obłędliwey. WujNT 509.

potępianie w czym (1): Nieſkwápiáć ſię ná potępiánie w grzechu bliźniego. SkarŻyw 99 marg.

W połączeniu szeregowym (1): Duchowna moc Apoſtołow y Biſkupow/ nie zależyć w ſámym kazániu y przepowiedániu Ewángeliey: ále y w ſądzeniu/ w karániu/ y w potępiániu wſzytkich wyſtępnych/ y niepoſłuſznych/ á zwłaſzczá vpornych haeretykow WujNT 642.

Synonimy: ganienie, hańbienie, karanie, lżenie, osądzanie, sromocenie, szkalowanie.

Cf POTĘPIAĆ

KW, ZCh