[zaloguj się]
[pdf]

OSRAMOCENIE (2) sb n

osramocenie (2), [osromocenie].

Wszystkie o prawdopodobnie jasne (tak w o- oraz sromocić); tekst nie oznacza å; -e- (1), -ę- (1) Calep (1:1), -é.

Fleksja
sg
N osramocenie
G osromoceniå

sg N osramocenie (2); -é: -e Calep (1:1). ◊ [G osromoceniå.]

Sł stp: osromocenie, Cn, Linde brak.

Zniesławienie, pozbawienie dobrego imienia; zelżenie (2): Dehonestamentum – Zelzenię, oſramocenię. Calep 298b; Probrum – Zelżiwoſcz, oſramoczęnie. Calep [850]a.
[Szereg: »haniebna lekkość i osromocenie«: Krol Fáráo wźiął mu Sarę małzonkę iego/ wſſakże yſz Abráám w pánu Bogu duffnoſc miał/ racżył oboie wyſwobodźić od hániebniey lekkoſci y oſromocenia FlawHist t3.]

Synonimy: hańba, lekkość, niesława, osławienie, pohańbienie, zelżenie, zelżywość, zhańbienie.

Cf [OSROMOCIĆ]

AW