Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: OSZCZEPEK

Następne hasło: [OSZCZEPISTY] »

[OSZCZEPISKO sb n

Oba o oraz e jasne.

Fleksja

	sg
N	oszczepisko
I	oszczepiski(e)m

sg N oszczepisko. ◊ I oszczepiski(e)m.

Sł stp brak, Cn notuje, Linde także XVII – XVIII w.

Znaczenia

1. [Drzewce, część drewniana oszczepu, na której znajduje się metalowy grot]
2. [Oszczep, włócznia (może aug. od „oszczep”)]

1. Drzewce, część drewniana oszczepu, na której znajduje się metalowy grot; hastile PolAnt, Vulg, Cn: oſzczepiſko/ Hastile, manubrium hastae. Volck Ppp4; Hastile Schfflin/ oder Schafft am Spieſz Włoczniſko/ Oſcżepiſko ArtNom M4; Abo też ſtárgowawſzy pſzęnicę v ćiebie/ Kiedy mu ią w dom ſtáwiſz záś wymyśla ſobie. Nie po tych ią pieniądzách teraz w tárgu biorą/ Nuż go ty oſczepiſkiem lub maczugą ſporą. ZbylPRozm F2v.

Wyrażenie: »oszczepisko oszczepu« = hastile hastae a. lanceae PolAnt, Vulg: BibRadz 1.Reg 17/7; A oſzcżepiſko oſzcżepu iego iáko nawoy tkacki/ á grot oſzcżepu iego ſześć ſet ſzeklow BudBib 1.Reg 17/7 (Linde); WujBib 1.Reg 17/7 (Linde).

2. Oszczep, włócznia (może aug. od „oszczep”): Hasta, ein Spießſtang. Pol. włoczniá/ oſzczepiſko. Volck 269.

Synonimy: 1., 2. drzewce, drzewo, włocznisko; 2. kopia, oszczep, rohatyna, spis, spisa, włocznia.]