[zaloguj się]
[pdf]

OSZCZYRCA (5) sb m

oszczyrca (3), oszczerca (2); oszczyrca BielKom (2), HistLan; oszczerca Calep, CzahTr.

Teksty nie oznaczają ó oraz è; o prawdopodobnie jasne (tak w o-); a jasne.

Fleksja
sg pl
N oszczerca oszczyrc(e), oszczercowie
D oszczercy

sg N oszczerca (1). ◊ D oszczercy (1). ◊ pl N oszczyrc(e) (3), [oszczercowie].

Sł stp brak, Cn: oszczerca, Linde XVII (z Cn) – XVIII w.

Ten, kto obmawia, wyszydza, rzuca obelgi; sannio Calep; apinarius, cavillator, ludificator, lusor Cn (5): Wſzák wiem iż ludzki ięzyk mędrſzym nie borguie. [...] Ktorych prace gdzie mogli oſzcżyrce ſzcżypáli. HistLan F6; Calep 944a; Pokaż ſię przed ludem ſwem ktory ćię gotowym/ Niech ma przećiw oſzcżerći [!] Boże moy ſurowym. CzahTr F; [By tám wten czás oſſczercowie Ci fáłſſywi Luterowie/ Przy tych mężoch pániach byli Też by byli ſnich ſſydźili MorawRozm E4, K2].

W połączeniach szeregowych (2): Tákież oſzcżyrce bezżeńcy/ Wſzytko to náſzy młodzyeńcy/ Pijánice koſterowie/ Mężoboyce y łotrowie BielKom D2v, D2v marg.

Synonimy: obmowca, potwarca, szacunkarz, szyderz, wykrętacz.

IM