« Poprzednie hasło: OTARCIE | Następne hasło: [OTARGAĆ SIĘ] » |
OTARGAĆ (1) vb pf
o prawdopodobnie jasne (tak w o-); oba a jasne.
Fleksja
inf | otargać |
---|
praet | ||
---|---|---|
sg | ||
3 | f | otargała |
[inf otargać.] ◊ praet 3 sg f otargała.
SI stp, Cn brak, Linde XVII w.
Znaczenia
Oberwać targnąwszy, wyszarpać [co]: A gdy ią gwałtem od grobu oycowſkiego oddárto/ ocżu nie znáć było przed płácżem/ áni włos ná głowie nie było co otárgáłá. BielKron 303; [przeto tákowego lnu głowki ieſzcże zá świeżá ná grzebieniach otárgáć muśi Cresc 1571 188].
Formacje współrdzenne cf TARGAĆ.
Cf OTARGANY, [OTARHAŁY]
EW