Słownik polszczyzny XVI wieku

« Poprzednie hasło: OZIĘBIENIE

Następne hasło: OZIĘBLE »

OZIĘBIONY (3) part praet pass pf

Teksty nie oznaczają ó; pierwsze o prawdopodobnie jasne (tak w oziębły).

Fleksja

sg
m	N	oziębiony
m	A	oziębiony

pl
A	subst	oziębion(e)

sg m N oziębiony (1). ◊ A oziębiony (1). ◊ pl A subst oziębion(e) (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Znaczenia

1. Który ma obniżoną temperaturę, ochłodzony (2)
- a. W odniesieniu do narządów wewnętrznych ciała ludzkiego (1)
2. Który czuje zbyt mało, zobojętniały, oziębły (1)

1. Który ma obniżoną temperaturę, ochłodzony (2):

Wyrażenie: »śniegiem oziębiony« (1): Nivatus, Quod est nive refrigeratum – Sniegiem oziebioni. Calep [700]b.

a. W odniesieniu do narządów wewnętrznych ciała ludzkiego (1): Ktory [domowy konik] oziębiony żołądek zagrzewa/ wiatry wnim trawi FalZioł I 147c.

2. Który czuje zbyt mało, zobojętniały, oziębły (1): Spuść Duchá twego/ do mych śił ſerdecżnych/ Day by oświećił/ ſmyſły záślepione/ Y ziął/ miłośći ogniem/ oźiębione. GrabowSet V4v.

Synonimy: ochłodzony, ostydły.

Cf ODZIĄBIONY, OZIĘBIĆ, OZIĘBŁY