[zaloguj się]
[pdf]

OZORNIK (1) sb m

Fleksja

I pl ozorniki.

Sł stp, Cn, Linde brak.

Oszczerca, mówiący niesłusznie źle o kimś [kogo]: okázuią tę ofiarę przed ozorniki Chryſtá P. y iego wiáry: ſam Luter [...] tę ofiárę zhydźił/ sſpáczył/ czyniąc miſtrzá ſwégo dyabłá woléy doſyć BiałKat 341.

Synonimy: osoczca, osocznik, oszczerca, ożuwca, potwarca, żwacz.

EW