[zaloguj się]
[pdf]

PENOWANIE (1) sb n

Pierwsze e zapisywane przez oe oraz z tekstu nie oznaczającego é; o oraz a jasne; końcowe e z tekstów nie oznaczających é.

Fleksja
sg
N penowani(e)
G penowaniå
A penowani(e)
I penowani(e)m
L penowaniu

sg [N penowani(e). ◊ G penowaniå. ◊ A penowani(e). ◊ I penowani(e)m.] ◊ L penowaniu.

Sł stp brak, Cn notuje, Linde brak.

Karanie, wymierzanie sankcji; censio, irrogatio multae Cn:

penowanie kogo: Trzećia [jurysdycyja podkomorzego zamyka się] w poenowániu odpornych, y exauthorowániu ſzáfárzów złych. SarnStat 412.

[Wyrażenie: »penowanie ciężkie, ostre«: ſtrzec ſię ich/ áni ich pozdrawiáć/ áni nawet w dom ich przyimowáć [...] nam [Pan] przykázuie. A miánowićie tego poenowánia/ ták oſtrego każe vżywáć/ przećiwko Heretykom Respons C3, G3v.]
[Szereg: »penowanie a karanie (a. kaźń)« [szyk zmienny]: Ale jeśli [przełożony] [...] do wiary a obchodów i sakramentów nabożeństwa swojego przez gwałt i jakiekolwiek kaźnie a penowanie poddane by przymuszał [...] ProjektEgzek 164; Respons F3v.]

Synonimy: kara, karanie, karność, kaźń.

Cf NIEPENOWANIE, PENA, PENOWAĆ

JDok