PLUGAWIEC (16) sb m
a jasne (w tym 1 r. błędne znakowanie); e prawdopodobnie jasne (tak w -ec; tak też Cn).
Fleksja
|
sg |
pl |
| N |
plugawiec |
plugawcy |
| G |
|
plugawc(o)w |
| A |
plugawca |
plugawc(e) |
| I |
plugawc(e)m |
plugawcami |
| L |
plugawcu |
|
sg N plugawiec (7). ◊ A plugawca (3). ◊ I plugawc(e)m (1). ◊ L plugawcu (1). ◊ pl N plugawcy (2). ◊ G plugawc(o)w (1). ◊ A plugawc(e) (1). ◊ [I plugawcami.]
Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w.
Człowiek odrażający, budzący wstręt (16):
a.
Ze względu na wygląd zewnętrzny; brudas, niechluj;
agasyrtus Calep; foriolus Cn (7):
VSta wielkie á ſzyrokie w odtwieraniu, zna[mionuią] cżłowieka ſkąpego/ ſmiałego/ walecżnego/ wiele zrzącego, rozumu grubego, j też plugawcza GlabGad Ov;
Sentus – Plugawiecz, ſmarkacz. Calep 968b,
41b;
[Páni Kryſtiná Krolá Włádźiſłáwá Krzywovſtego ſyná zoná [...] przy ſtole ſwym żadnego [Polaka] miewáć ńiechćiáłá plugáwcámi ie názywáłá. Sentencja A4].
W połączeniach szeregowych (2): Vſzy długie á ſzyrokie nad obycżay poſpolity iakoby v oſła/ cżłowieka grubego, leniwego znamionoią [!]/ grubey karmiey y rozumu/ złey pamięci, niedbałego/ plugawcza y niebacżnego. GlabGad O8, Pv.
W porównaniu (1): Bo cnothá w chłopye niedbáłym ieſt iáko pozłoćiſta vzdá ná ſzkápie párſzywey/ álbo iáko piękna ſzátá ná plugáwcu/ áno ná niey pierza y błotá doſyć. RejZwierc 68.
α. Tłumaczenie przydomka cesarza Konstantyna V (1): Potym Leonie Ceſarzu/ ieſzcże gorſzy Konſtántyn piąty/ Copronim/ to ieſt plugawiec (Bo chrzeſt ſwoy w dziećińſtwie plugáſtwem ćieleſnym á potym duchownym zmázał) názwány náſtał. SkarJedn 200.
b.
Ze względu na zachowanie, postępki; niegodziwiec;
spurcificus Mącz, Calep; impurus Modrz; obscoenus Calag; contaminator Cn (9):
Spurcificus, Mierźienec/ plugáwiec. Mącz 411a;
ModrzBaz 108;
Poſſen reiſſer. Plugáwiec. Błázgoń. Przekláśnik. Obscoenus. Calag 379a;
Calep 1001b.
Szeregi: »plugawiec a cudzołożnik« [
szyk 1:
1] (
2):
Dáley Pan thu wſpomináć racży plugáwce á cudzołożniki. RejAp 179v,
Dd3.
»smrod i plugawiec« (1): [zaginą] ſmrodowie y plugáwcy [coinquinationes et maculae]: kocháiący ſię/ w bieśiádách ſwych roſpuſtuiąc z wámi. WujNT 2.Petr 2/13.
α.
Cudzołożnik (2):
W połączeniu szeregowym (1): Wſpomina y Apoſtoł do Ephezow piſząc Zaden niecżyſty/ żaden plugáwiec/ álbo łákomy [omnis fomicator, aut immundus aut avarus Vulg Eph 5/5]/ co ieſt báłwochwálſtwem/ niema dźiedźictwá w Kroleſtwie Chriſtuſowym y Bożym. KuczbKat 390.
Wyrażenie: »plugawiec wszeteczny« (1): A ták choćiażby ſię to pozwoliło/ iż ſię wſtrzymáwáć będźie [Antychryst, tj. papież] od vcżynku/ wſzákże vmyſłem będźie plugáwcem wſzetecżnym/ iáko o nim rozumieią/ á ták pożądliwość białych głow będźie mu przyſtáłá. CzechEp 416.
Synonimy: b. błazgoń, nieczysty, smrod; α. cudzołożnik.
Cf PLUGAWY
MN