[zaloguj się]
[pdf]

POBRUKANY (3) part praet pass pf

prawdopodobnie jasne (tak w po-); a jasne.

Fleksja
sg
f Gpobrukan(e)j
pl
N m pers pobrukani

sg f G pobrukan(e)j (2). ◊ pl N m pers pobrukani (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Pokryty brudem (3):
Przen [czym] (2):
Wyrażenie: »pobrukany grzechami (grzechy)« [szyk 1:1] (2): Tákże też Pan Kriſtus Pan á Oblubieniec duſze náſzey rozmáitymi grzechy pobrukáney y ſzcżyrnioney/ iednákże ieſth zawiſny w miłosći/ á nie ćirpi towárzyſzá SarnUzn Dv, Dv.
Szeregi: »pomazany i pobrukany« (1): iáko małżonká álbo małżonek nie chce być nikogo vcżeſnikiem miłośći oblubienicy ſwoiey. Tákże theż pan Kriſtus będąc oblubieńcem duſzy náſzey pomázáney y pobrukáney grzechámi/ [...] SarnUzn Dv.

»pobrukany i sczyrniony« (1): SarnUzn Dv cf Wyrażenie.

a. Śniady, o ciemnej cerze a. opalony (1): (nagł) Zorawieccy. (–) IVZ wiedzyeć chciey iże ći chociaż ták pokorni/ Ale mi wierz że chłopi ná wſzytko wyborni. [...] A iż thák pobrukáni znáć nie kochánkowie PaprPan Aa2v.

Synonimy: pokalany, pomazany; a. brudny, czarny, śniady.

MF, SBu