[zaloguj się]
[pdf]

POCHŁUBIĆ SIĘ (11) vb pf

pochłubić się (10), pochlubić się (1) ActReg.

sie (9), się (2).

o prawdopodobnie jasne (tak w po-).

Fleksja
inf pochłubić się
conditionalis
sg
1 m bym się pochłubił
3 m by się pochłubił

inf pochłubić się (9). ◊ con 1 sg m bym się pochłubił (1). ◊ 3 sg m by się pochłubił (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu.

Pochwalić się, poszczycić się, poszukać w czymś swej chwały; gloriari PolAnt (11): Záś mowię/ nie mnimay mię kto bez rozumu być/ á iesli nie/ tedy iáko bezrozumnego przyimiećie mię/ ábym ſię y ią máło pochłubił. BudNT 2.Cor 11/16.

pochłubić się z czego przed kim (1): áby ſie on [Pan] też przed nim [Bogiem Ojcem] pochłubił s tego ſzcżepienia ſwoiego/ á s thego rozmnożenia winnice ſwoiey. RejPos 59v.

pochłubić się czym (8): RejAp 18; A cżymże ſie ty ſłuſznie pochłubić maſz/ gdyż áni ſam wzwieſz gdy w márne śidło maſz wpáść oney ſrogyey ſmierći ſwoiey RejPos 201; Ieſliże ſie duſzą pochłubić maſz/ nie inácżey iákobyś też vkazał pyęknego więźniá w plugáwey wieży RejPos 228, 228 [2 r.]. Cf Ze zdaniem.

pochłubić się przed kim, przed czym (3): Abowiem by to nędzny cżłek obacżyć chciał co piſmo o nim powiáda/ á iáko go przezywa/ iż cżym ſie pochłubić ma táka beſtia á thákie ſproſne ſtworzenie przed ocżymá Páná ſwoiego. RejPos 228; ActReg 140. Cf pochlubić się z czego przed kim.

Ze zdaniem przyczynowym [w tym z zapowiednikami: tym (3), w tym (1); aby (po przeczeniu) (3), że] (4): gdyż żaden by też naylepſzego żywotá był/ tym ſie pochłubić nie może áby był vſtáwicżnie praw przed máyeſtatem Páná tego RejAp 45v, 21v; RejPos 72; Mogę się wtym przed wm MM Panem pochlubić ze niemąm nikogo naswiecie przeciw komu bymiał [lege: bym miał] złe serce ActReg 140.

Synonimy: pochełpić się, pochwalić się.

Formacje współrdzenne cf CHŁUBIĆ SIĘ.

EW, (JDok)