[zaloguj się]
[pdf]

POCHROMIEĆ (2) vb pf

pochromieć (2), [pochramieć].

Teksty nie oznaczają ó; pierwsze o prawdopodobnie jasne (tak w po-); pochramieć z tekstu nie oznaczającego å.

Fleksja
praet
pl
2 m pers -ście pochramiali
3 m an pochromiały

fut 3 pl pochromieją (1). ◊ praet [2 pl m pers -ście pochramiali.] ◊ 3 pl m an pochromiały (1) [cum N pl: konie].

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.: pochramieć.

Zranić się, okaleczyć się (o wielu) (2):
[Przen: Doznać uszczerbku [na czym]: Już rycerze potrzebni, dobrze zasłużeni, Nie będziecie na potem tak barzo wzgardzeni; Czegoście się po ten czas na sobie doznali I na swojej dzielności barzo pochramiali. PismaPolit 16.]
a. Okulawieć (2):
Fraza: »konie, szkapy pochromieją« (1:1): RejWiz 12; Bo wierz mi iżći ſie to ſowicie oddáć muśi/ álboć ſzkápy pochromieią/ áboć potym y z goſpodą zgoráią/ ábo cie okrádną. RejZwierc 27.

Synonimy: zranić się; a. okulhawieć.

Formacje współrdzenne cf CHRAMAĆ.

MP