« Poprzednie hasło: ROZRAZIĆ SIĘ | Następne hasło: [ROZRAŻAĆ SIĘ] » |
ROZRAŻAĆ (3) vb impf
o jasne, pierwsze a pochylone.
indicativus | ||
---|---|---|
praes | ||
sg | ||
1 | rozråżåm | |
3 | rozråżå |
praet | ||
---|---|---|
pl | ||
3 | m pers | rozråżali |
praes 1 sg rozråżåm (1). ◊ 3 sg rozråżå (1). ◊ praet 3 pl m pers rozråżali (1).
Sł stp, Cn brak, Linde XVI (dwa z niżej notowanych przykładów) – XVII w. s.v. rozrazić.
- 1. Rozbijać, tłuc na części (1)
- 2. Powodować urazy cielesne, ranić (1)
- 3. Rozjątrzać (1)
W porównaniu (1): Gdyż Pan o ſłowiech ſwoich przez Proroká powiádáć racży/ iż ſą iáko miecż oſtry/ á iáko młot ktory tłucże á rozraża opoki [conterens petram Vulg Ier 23/29; tłukący ſkáły BibRadz]/ to ieſt/ twárde á kámienne á vporne ſercá ludzkie. RejPos 320.
Synonimy: 1. potłukać, rozbijać, roztłukać, roztłukować, roztrącać; 3. rozjątrzać.
Formacje współrdzenne cf PRZYRAZIĆ.
SBu