[zaloguj się]

ROZRAŻAĆ (3) vb impf

o jasne, pierwsze a pochylone.

Fleksja
indicativus
praes
sg
1 rozråżåm
3 rozråżå
praet
pl
3 m pers rozråżali

praes 1 sg rozråżåm (1).3 sg rozråżå (1).praet 3 pl m pers rozråżali (1).

stp, Cn brak, Linde XVI (dwa z niżej notowanych przykładów) – XVII w. s.v. rozrazić.

1. Rozbijać, tłuc na części [co] (1):

W porównaniu (1): Gdyż Pan o ſłowiech ſwoich przez Proroká powiádáć racży/ iż ſą iáko miecż oſtry/ á iáko młot ktory tłucże á rozraża opoki [conterens petram Vulg Ier 23/29; tłukący ſkáły BibRadz]/ to ieſt/ twárde á kámienne á vporne ſercá ludzkie. RejPos 320.

2. Powodować urazy cielesne, ranić [kogo] (1): Gdy ſię przeto pierwſzy huff Iudy vkazał/ przypadł ná nieprzyiaćioły táki ſtrách [...]/ iſz tuſz tył podáli á gwałtownym pędem iedni drugie rozrażáli [alius alio latus] BudBib 2.Mach 12/22.
3. Rozjątrzać [co] (1): Exulcero, Wrzód rozrażam rozyątrzam Mącz 501b.

Synonimy: 1. potłukać, rozbijać, roztłukać, roztłukować, roztrącać; 3. rozjątrzać.

Formacje współrdzenne cf PRZYRAZIĆ.

SBu