[zaloguj się]

POCZUWAĆ (1) vb impf

o jasne.

Fleksja
indicativus
praes
sg
1 poczuwåm
imperativus
pl
1 poczuwåjmy
2 poczuwåjcie

praes 1 sg poczuwåm.[imp 1 pl poczuwåjmy.2 pl poczuwåjcie.]

stp brak, Cn s.v. przeczuwam co, Linde XVIII w. s.v. poczuć.

1. Przeczuwać, przewidywać; praesentire Mącz, Cn; olfacere, praecipere, praeciscere, praecognoscere, praedivinare, praenoscere, praesagire, praescire, praespecularh prospicere, sentire, videre Cn: Praesentio, Naprzód álbo pirwey niż kto poczuwam/ przebaczam. Mącz 383c.
2. [Zdawać sobie sprawę, rozumieć, stwierdzać [w kim, w czym]:

poczuwać co: O ktorey woynie ieſli Páweł ſwięty cżuł/ mowiąc: Pocżuwam ia inſzy Zakon w ciele ſwoim GilPos [92]. Cf Zwrot.

Ze zdaniem dopełnieniowym: To/ práwi/ w was pocżuwaycie coſcie theż uználi w Pánu Iezuſie GilPos A5v.

Zwrot: »[co] w sobie poczuwać«: niegodność dárow Páńſkich w ſobie [...] pocżuwaymy GilPos 162.]

Synonimy: 2. doświadczać, doznawać, obaczać.

Formacje współrdzenne cf CZUĆ.

AW,(MM)