[zaloguj się]
[pdf]

POCZYNIĆ SIĘ (6) vb pf

Zawsze sie.

o prawdopodobnie jasne (tak w po-).

Fleksja
praet
pl
3 m pers poczynili sie
subst poczyniły sie
plusq
pl
3 subst poczyniły się były

fut 3 pl poczynią się (1). ◊ praet 3 pl m pers poczynili sie (1). subst poczyniły sie (3). ◊ plusq 3 pl subst poczyniły się były (1).

Sł stp, Cn, Linde brak.

Powstać, utworzyć się, ukazać się (o wielu); fieri Vulg, PolAnt (6):

poczynić się z czego (2): ábowiem przez piaſki wielkie iecháć muśi/ ktore/ gdy wiátry ſobie przećiwne powſtáną/ poruſzą/ on piaſek/ iż ſie ſniego pocżynią gory wielkie BielKron 456v, 342v.

poczynić się na kim, na czym (a. po czym) (4): Tedy pocżyniły ſie wrzody/ pryſzcżow nádętych ná ludziech y w bydle Leop Ex 9/10; A poczynili śie ná nich ná wrotách páłacu Cheruwowie/ y pálmy/ iáko ſie pocżyniły były po śćiánách BudBib Ez 41/25; SkarŻyw 29.

Synonimy: począć się, powstać.

Formacje współrdzenne cf CZYNIĆ SIĘ.

KW, MM