[zaloguj się]
[pdf]

PODPALAĆ (6) vb impf

o jasne; inf z tekstu nieoznaczającego å; drugie a prawdopodobnie jasne (tak w -ać); w pozostałych formach pierwsze a pochylone.

Fleksja
inf podp(a)lać
indicativus
praes
sg pl
1 podpålåm
3 podpålają
fut
sg
1 m będę podpålåł
imperativus
pl
3 niechåj podpålają

inf podp(a)lać (1). ◊ praes 1 sg podpålåm (2). ◊ 3 pl podpålają (1). ◊ fut 1 sg m będę podpålåł (1). ◊ imp 3 pl niechåj podpålają (1).

Sł stp brak, Cn notuje, Linde XVII w. s.v. podpalić.

Zapalać ogień; succendere PolAnt, Calep, Cn; ignem subicere Calep, Cn; ignescere, ignire Mącz; ignem accendere a. incendere Calep (6): Ignio, ignesco, Podniecam/ podpalam/ też gorę świecę ſie. Mącz 165a; Ia też tákże s tym drugim wołem będę dzyáłał/ Zrąbam/ włożywſzy ná drwá/ nie będę podpalał. HistHel C, C; Calep 1024a.
Zwroty: »drwa podpalać« (1): Iako y drwa zwłaſzcza mokre trudno podpalać gdy ſie na tle ſciſną GlabGad G3.

»podpalać ogień« (1): Synowie zbieráią drwá/ á oycowie podpaláią ognie [succendunt ignem] BibRadz Ier 7/18.

[Przen: Wzbudzać miłość:
Zwrot: »serca podpalać«: Żeś wdzięczna mych służb, barzo mi to miło, Co stąd tem znaczniej w sobie pokazujesz, Iż wżdy trapienia na sercu swem czujesz; Bowiem ogniste promienie moc mają, Serowe serca snadniej podpalają Otwin(?)Erot 14.]

Synonimy: pobudzać, podniecać, podżegać.

Formacje współrdzenne cf PALIĆ.

Cf PODPALANIE

KWysz