[zaloguj się]
[pdf]

PODPALIĆ (7) vb pf

o jasne, a pochylone.

Fleksja
inf podpålić
praet
pl
3 m pers podpålili
plusq
sg
3 m był podpålił
conditionalis
sg
2 m byś podpålił

inf podpålić (1). ◊ fut 1 sg podpålę (2). ◊ 3 sg podpåli (1). ◊ praet 3 pl m pers podpålili (1). ◊ plusq 3 sg m był podpålił (1). ◊ con 2 sg m byś podpålił (1).

Sł stp, Cn brak, Linde XVIII w.

Zapalić ogień; incendere, succendere Vulg; calefacere Calep (7): Einheiſſen. Podpalić/ et ogień náłozyć. Calefacere. Calag 150b.
Przen (2):

podpalić czego (1): Bo ieſli koleryk/ nie dáyże mu pokármow gorących/ [...] bobyś ieſzcże bárziey podpalił onego gorącego przirodzenia iego. RejZwierc 6v.

a) Wzbudzić miłość [kogo czym] (1): Lecz miłość dwie pochodni w oczu iéy zápali/ Którémi Bogá [Marsa] wnetże/ kiedy chce podpali. PudłFr 69.
a. Wzniecić pożar (4):

podpalić co (3): Wnet obtocżywſzy onę wieżę/ podpaliłi [!] ią/ y vcżynili że dymem y ogniem tyſiąc ludzi zginęło Leop Iudic 9/49, Is 27/4, 2.Mach 8/33.

Zwrot: »podpalić ogień« (1): Y poborzę Patros/ á podpalę ogień [dabo ignem] w Zoán BibRadz Ez 30/14.

Synonimy: podniecić, podżec.

Formacje współrdzenne cf PALIĆ.

Cf PODPALENIE, PODPALONY

KWysz