[zaloguj się]
[pdf]

PODPRAWIĆ (2) vb pf

o oraz a jasne.

Fleksja
inf podprawić

inf podprawić (1). ◊ fut 2 sg podprawisz (1). ◊ [part praet act podprawiwszy.]

Sł stp, Cn brak, Linde XVII – XVIII w.

Podłożyć, umieścić, przymocować pod czymś [co] (2): [gotuią woz/ ále táką oś podpráwiwſzy/ że ſkoroby ná grudę przyiáchano/ pádáćby ſię muśiáłá. BusLic 14v.]
Przen [pod co] (2): Przetóż trzebá wiedźiéć/ iákoby ná Kliny miáły być [one figury] rozdźielóné. Dwoiáki tedy do tego ieſt obyczay. Piérwſzy ieſt ten: Podpráwić dná pod ich kąty GrzepGeom H3.
Zwrot: »folgę podprawić« (1): A niż onych tłucżeńcow s koſmátym odpráwiſz/ Wierz mi iż prożną folgę pod mieſzek podpráwiſz. RejWiz 57.

Synonimy: podetkniony, podłożyć.

Formacje współrdzenne cf PRAWIĆ.

Cf PODPRAWIENIE, PODPRAWIONY

MŚ, SBu