[zaloguj się]
[pdf]

ROZSIEWCA (12) sb m

rozsiewca (10), rosiewca (2); rosiewca Calep; [rozsiewca]: rosiewca MurzNT.

rozś- (8), rozſ- (2), [roſś-, rosś-].

o oraz a jasne; -é- (1) KochWr, -e- (1); -[é]- : -e- MurzNT.

Fleksja
sg
N rozsiéwca
G rozsiéwce
D rozsiéwcy
A rozsiéwcę
L rozsiéwcy

sg N rozsiéwca (8). ◊ G rozsiéwce (1). ◊ D rozsiéwcy (1). ◊ A rozsiéwcę (1). ◊ L rozsiéwcy (1).

Sł stp notuje, Cn brak, Linde XVI (trzy z niżej notowanych przykładów) – XVIII w.

1. Ten, kto sieje, siewca; seminator PolAnt, Calep; seminans PolAnt, Vulg (8): Calep 964b; Wy tedy ſłuchayćie podobieńſtwá onego rozśiewce. WujNT Matth 13/18; Oto/ rozśiewcá wyſzedł śiać. WujNT Mar 4/3, Luc 8 arg; [MurzNT Matth 13/3 (Linde), Mar 4/3; BibRadz Matth 13/3 (Linde); CzechNT Matth 13 arg, 3].

rosiewca czego (1): przypodobané ieſt króleſtwo niebieſkié człowiekowi ktoryto śiáł dobré naśięnié (marg) rośiewcy dobrégo naśięniá (–) na roli ſwoiéi MurzNT Matth 13/24, [47v marg].

Przen (3): Nie wiećież przypowieśći tey? [...] Rozśiewcá on ſłowá śieie. BibRadz Mar 4/14; á Chriſtus też Pán/ on dobry rozſiewcá z pſzenicą ſwą do wiecżnych przybytkow wnidźie CzechRozm 184v; WujNT Mar 4/14.
2. Ten, kto rozgłasza, rozpowszechnia; szerzy [czego] (4): Márek Epheſki/ rozſiewcá niezgody miedzy bráćią SkarJedn 320; CzechEp 40; któré [prawo] ná rozśiéwcę roſtyrku/ y ſkaźcę rzeczjpoſpolitéy ieſt poſtánowioné. KochWr 22; WujNT 525; [bo obdárzył Bog iuż przyrodzeniu tákową miłość miedzy krewnymi/ [...] iże ſpráwiedliwie ſobie do dobrego pomagáią/ życżą/ á w nicżym (ieſliże ich Szátan wſzech niezgod rozſiewcá nie powáśni) ſobie nie ſzkodzą. GilPos 137].

Synonimy: 2. rozmnażacz, rozmnożca, rozmnożyciel, rozsławca, rozsławiacz, rozszerzacz, rozszerzyciel.

Cf ROZSIEWACZ, SIEWCA

MN