[zaloguj się]
[pdf]

[POFORTUNIENIE sb n

Teksty nie oznaczają ó oraz é; oba o prawdopodobnie jasne (tak w pofortuniać).

Fleksja
sg
A pofortunieni(e)
I pofortunienim

sg A pofortunieni(e). ◊ I pofortunienim.

Sł stp, Cn brak, Linde XVI w.

Poszczęszczenie się, pomyślny obrót spraw:

pofortunienie komu nad kim: Aby thedy bárziey [Izraelczycy] nie roſpacżáli o łáſce Bożey nád ſobą/ zá pofortunienim Pogáńſkiemu ludowi nád nimi/ potrzebá było też przy groźbie á kárnośći dáć im pociechę. GilPos 264.

W przen:
Zwrot: »mieć pofortunienie«: Mądre ſerce á rozumne/ wśćiągnie od grzechow: á w ſpráwach ſpráwiedliwośći/ będzie miáło pofortunienie. Leop Eccli 3/32 (Linde s.v. pofortunić).

Synonim: poszczęścienie.

Cf POFORTUNIĆ, POFORTUNIĆ SIĘ]

KW, MM