[zaloguj się]
[pdf]

[POGŁOWCZYZNA sb f

pogłowczyzna, pohławczyzna.

Tekst nie oznacza ó; pierwsze o prawdopodobnie jasne (tak w po-); a jasne; pohławczyzna z tekstu nieoznaczającego pochyleń.

Fleksja
sg
N pogłowczyzna
G pohławczyzny

sg N pogłowczyzna. ◊ G pohławczyzny.

Sł stp: pogłówszczyzna, Cn brak, Linde bez cytatu; poza tym XVII w.: pogłówszczyzna.

Danina na rzecz panującego płacona od głowy, tj. od osoby: Nadto jest człowieka 3, którzy miasto pohławczyzny dają pieniężny czynsz LustrRus 181, 182.

W połączeniu szeregowym: vſtáwiamy: áby podatki źiemſkie/ to ieſt/ Pogłowcżyzná/ Serepcżyzná/ y winy z Koniá zá nie ſłużenim WOyny w Wielkim Kśięſtwie Litewſkim [...]/ ták iż tákowych wyżey omienionych podatkow dobieráć Poborcy [...] będą powinni Konst 1569 112v; Wybieránie Szoſow/ Lanowego/ pogłowcżyzny od Zydow [...]/ ma ſie pocżąć/ od bliſko przeſzłego poniedźiałku zá cżtery niedźiele. Konst 1576 137v.

Zwrot: »[po ile] pohławczyzny dawać«: Nadto człowiek 1 miasto zboża alias tylko pohławczyzny daje na rok fl.4. LustrRus I 183, I 181, 189.
Szereg: »pohławczyzna alias zboże dane«: Nad to jest kmieci osiadłych 2, którzy miasto pohławczyzny alias zboża dannego dają per fl. 2 LustrRus I 189, I 191.

Cf POGŁOWIE, POGŁOWNY]

FP