« Poprzednie hasło: POGODNY | Następne hasło: POGODZENIE SIĘ » |
POGODZENIE (12) sb n
Oba o oraz pierwsze e jasne, końcowe e pochylone.
sg | |
---|---|
N | pogodzenié |
G | pogodzeniå |
D | pogodzeniu |
A | pogodzenié |
I | pogodzenim |
L | pogodzeniu |
sg N pogodzenié (5); -é (2), -(e) (3). ◊ G pogodzeniå (1). ◊ D pogodzeniu (1). ◊ A pogodzenié (3); -é (1), -(e) (2). ◊ I pogodzenim (1). ◊ L pogodzeniu (1).
Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu s.v. pogodzić.
- 1. Doprowadzenie do zgody (2)
- 2. Usunięcie sprzeczności (5)
- 3. Umowa, ustalenie (5)
pogodzenie z czym (1): y co zá pogodzenie Kośćiołá z Báłwany? PowodPr 41.
W przeciwstawieniu: »roztargnienie ... pogodzenie« (1): Lecż ſpráwiedliwość gdzie ſie ſzcżyra naydźie/ tám niemáſz roſtárgnienia cnot/ ále owſzem wſzyſtkich pogodzenie y cáłość. PowodPr 63.
pogodzenie między kim a kim (1): Pogodzenié między Chełmiány á Háliczány z ſtrony obiéránia Deputatá Tribunálſkiégo, iáka álternatá między nimi, znaydźieſz o tym w kśięgách 12. O Tribunale Polſkim. SarnStat 1049.
Ze zdaniem dopełnieniowym (1): y sſtáło ſie pogodzenié, że Commiſſarze máią ſpólni ták od Królá, iáko od Kśiążęćiá tákié prowokácie decidowáć SarnStat 1143.
»pogodzenie zobopolne« (1): Prży ktorym rozdzialie, a pogodzeniu zobopolnym. bel Iako Sliachetny Irzy Arciſzewski ZapKościer 1580/7v.
Synonimy: 1. pojednanie, porownanie, porozumienie; 3. umowa.
Cf POGODZIĆ
MP