[zaloguj się]
[pdf]

POKLEIĆ (2) vb pf

pokleić (1), pokliić (1); pokleić SkarŻyw; pokliić BielKron.

Teksty nie oznaczają ó oraz é; o prawdopodobnie jasne (tak w po-).

Fleksja
praet
sg
3 m pokleił
plusq
sg
3 m był pokliił

praet 3 sg m pokleił (1). ◊ plusq 3 sg m był pokliił (1).

Sł stp, Cn brak, Linde bez cytatu s.v. kleić.

1. Powlec lepką substancją [co czym] (1): łupáli ſmołę z niego/ ktorą [Noe] był okręt poklijł zwirzchu y wewnątrz BielKron 5v.
2. Skleić razem wiele [co (pl)] (1):
Zwrot: »jeden do drugiego pokleić« (1): A on wziąwſzy kśięgi kárty wſzytki wnich iednę do drugiey pokleił SkarŻyw 119.

Synonimy: 1. pomazać, posmarować.

Formacje współrdzenne cf KLIIĆ.

KW