« Poprzednie hasło: POLECIĆ | Następne hasło: POLECIEĆ » |
POLECIĆ SIĘ (13) pf
sie (12), się (1).
o oraz e jasne.
inf polecić się (5). ◊ praet 3 sg [m polecił się.] f poleciła się (2). ◊ 3 pl m pers polecili się (1). ◊ imp 2 sg pol(e)ć się (2). ◊ part praet act poleciwszy się (3).
Sł stp s.v. polecić, Cn, Linde brak.
- Powierzyć się, oddać się w opiekę
(13)
- W przen (1)
»polecić się Panu Bogu« [przed śmiercią] (1): Miáſtho [Modona] broniło ſie iáko nalepiey mogło/ náoſtátek [mieszkańcy] polećiwſzy ſie Pánu Bogu woleli vmrzeć niżli prziść w ręce okrutnikowi BielKron 273.
»polecić się modlitwam [czyim], [w modlitwy [czyje]]« [szyk zmienny] (1): Proſſαcyα myli panye Ieſu [K]riſte abi wſſitky ktorzi myα wpamyαcy mayᾳ ij ktorzi ſyα mim nyedoſtoynim modlytwam polyecyly [...] raczil rzadzyc nawyedzyc ij abic przeſpyecznye ſluzily od wſſitkych przecywnoſcy bronyc BierRaj 17; [Gdy ſie to dokonáło: Tedy Emerikus polećiwſzy ſie w modlitwy Zakonnikow/ wrociwſzy ſie ſzczęśliwie do Wuherfkiey źiemie [...] PowKlasztŁys A8].
»polecić się w obronę« (2): In custodiam alterius se tradere, Polećyć ſie komu w obronę. Mącz 75d, 225d; [Se in veſtram commiſsit fidem. Polećił ſie w wáſſę obronę. TerentMatKęt O8].
Synonimy: dać się, oddać się, poruczyć się, powierzyć się.
Formacje współrdzenne cf ODLECAĆ.
KO