[zaloguj się]
[pdf]

POMNIEĆ SIĘ (17) vb impf

pomnieć się (14), pomnić się RejJóz (3).

sie (12), się (5).

po- (2) KochFr, KochFrag, pó- (1) KochPieś; e z tekstu nie oznaczającego é.

Fleksja
inf pomnieć się, pomnić się
indicativus
praes
sg pl
2 pomnisz się
3 pomnicie się
praet
sg
3 m pomniåł się
f pomniała się
imperativus
sg pl
2 pomni się pomnicie się

inf pomnieć się (1) Diar, pomnić się (1) RejJóz. ◊ praes 2 sg pomnisz się (2). ◊ 3 pl pomnicie się (1). ◊ praet 3 sg m pomniåł się (1). f pomniała się (1). ◊ imp 2 sg pomni się (6). ◊ 2 pl pomnicie się (2). ◊ part praes act pomniąc się (2).

Sł stp, Cn, Linde brak.

1. Opamiętać się [w tym: imp (7)] (8): Ach moia miła Ráchel/ pomni ſie ty ale Bocz wemnię mego zdrowia/ iuż barżo o male. (–) O iakos ſie ia mam pomnić Y ktoſz więtſzą żałoſcz ma miec Iuż nie cżuię mamli duſzę RejJóz B6, B5; RejKup c8; (did) Praca mowi. (–) Młodzyeńce ia rádzę tobye/ Pomni ſie miey mnie przy ſobie/ Náſladuy moich vrzędow BielKom D6v; O pomnicie ſie zli ludzie co cżynicie/ á gdzież vciecżecie? RejZwierc 86 [idem [WerReguła 140]]; Bogátym kwóli práwo Phoebe ſtáwiſz. (–) Iákoś rzékł? czy ſie niepomniſz/ choć mądry? KochFrag 46; [WerReguła 140].
Przen (1): Pómni ſye lutni: nie twoiéy to głowy/ Wſpómináć Bogá żywégo rozmowy KochPieś 33.
2. Pamiętać, mieć na uwadze (5):

Ze zdaniem dopełnieniowym [w tym: z zapowiednikiem: w tym (2); iż, że (3), li ‘czy’ (1)] (4): Ale pomnicie ſie W.M. iż pan Kriſki/ s pánem Myſzkowskim s tákiemi przymioty Dworzániná wymálowáli/ iákowych we mnie pewnie niemáſz. GórnDworz Gg7v; WujJud 45v; Ty ſię w tym pomni/ maſzli mię miéć gwoli Z méy dobréy chęći/ czyli po niewoli. KochFr 29; Y coż mniemaſz/ áby tych obruſzyć tho miáło/ Ktorych iuż dawno ziemiá przyodziałá ciáło? Albo ſie w tym nie pomniſz/ żeś tu w cudzey ſtronie? PudłDydo A3v.

Fraza: »ile się pomnieć możemy« (1): Aż dnia onegdajszego przyszli są ku nam niektórzy IchM z Rady Koronnej imieniem WKM kartę niejaką tcząc i ktora więcej nieznośniejszych aniż pobożniej szych rzeczy w sobie miała, ile się my pomnieć możemy, mianowana jest uchwałą sejmową Diar 87.
3. Pamiętać coś o sobie [cum inf „być”; w tym: kim (3)] (4): [Samuel Maciejowski] pomniąc ſie być/ máło nie pirwſzym Senáthorem w Polſzcże/ pomniąc ſie być vrzędnikiem Koronnem/ vſtháwicżnie tho omyſlał/ ſkądby Krol Iego M. cżeść/ á národ Polſki ſławę [...] miał GórnDworz B7; lepiey niſz prágnący ieleń v wody ochłodzonym ſię cżuł: y iáko by iuſz był do niebá przenieśiony/ ledwie ſię wćiele być pomniał SkarŻyw 113, 140.

Synonimy: 2. baczyć, pamiętać.

Formacje współrdzenne cf MNIMAĆ.

LW