[zaloguj się]
[pdf]

ROZTŁUCZONY (1) part praet pass pf

Oba o jasne.

Fleksja
pl
N subst roztłuczon(e)
inne formy
pl N subst a. N sg n - roztłuczon(e)

pl N subst roztłuczon(e). ◊ [N sg n a. pl subst roztłuczon(e).]

Sł stp, Cn, Linde brak.

Rozbity na kawałki, rozkruszony: [Rudis, Kalckſcherben/ bruchſtein von eingefallenen gebewen. P. Rum/ roſtluczone kámienie vpádełgo [!] budowánia/ gruz. Volck 547.]
Szereg: »rozbity a roztłuczony«: Rudus, Máteria áſtrychowa/ to yeſt rozbite á roſtłuczone kámienie s cegłą y s wapnem/ z których áſtrichy czinią/ á páwimenti álbo tła á źiemię pokłádáyą. Mącz 359d.

Synonimy: podruzgany, podruzgotany, rozbity, roztrącony, zgruchotany.

Cf ROZTŁUC

ALKa